Nieszpułka to niskie drzewo owocowe, które nadaje się na żywopłoty. Nie kłuje, nie truje, nie choruje, nie trzeba jej podlewać i nawozić. Jest odporna na zasolenie i wiatr. Żywopłot typu płot samorodny z nieszpułek polecało czasopismo „Ziemianin Galicyjski” już w 1837 roku.

Nieszpułka zwyczajna nadaje się na żywopłot typu żywy płot. Fot. Niepodlewam

Nieszpułka zwyczajna (Mespilus germanica) w XIX wieku była zalecana na „płoty samorodne”, czyli bardzo gęste, lekko formowane żywopłoty. Takimi żywymi płotami ogradzano np. duże ogrody, sady, pastwiska. Dzięki temu oszczędzało się na drewnie i jego konserwacji. Poza tym żywe płoty były bardzo trwałe – wystarczały na dziesiątki lat. Były trudne do sforsowania nawet „dla dorodnego byka”.

Na żywy płot potrzeba dużej liczby młodych nieszpułek, bo sadzi się je gęsto. Dużą liczbę nieszpułek najtaniej wyhodować z nasion. Dzięki temu łatwiej je też potem prowadzić w formie krzewu a nie drzewka. Gałęzie z cięcia nieszpułki (nie trzeba mieć specjalnych umiejętności) można przeznaczać na opał (zrębki lub rozpałkę).

„Nieszpułka rośnie nawet na najlżejszymi piasku” – pisał w 1837 roku „Ziemianin Galicyjski”.

Zakładanie żywopłotu z nieszpułki

Posadzić roczne siewki w rozstawie co 15 cm.
Przyciąć na wysokość 15 cm.
W drugim roku przyciąć na wysokość 30 cm.
W trzecim roku nieszpułki oplatają się wzajemnie, tworząc żywy, trudny do sforsowania płot, choć niekłujący.
W kolejnych latach wysokość i szerokość żywopłotu z nieszpułek można dowolnie regulować cięciem na przełomie zimy i wiosny (luty-marzec). Nieszpułka to roślina, która wybacza amatorskie cięcie.

Warto wiedzieć

Nieszpułka ładnie kwitnie na przełomie maja i czerwca. Kwiaty są białe, o średnicy około 2 cm.

Bardzo dekoracyjne są owoce nieszpułek. Przypominają kształtem rajskie jabłuszka i różę pomarszczoną. Zostają na gałęziach po opadnięciu liści. Mają różną wielkość. Największe owoce rodzi odmiana Holenderska Olbrzymia.

Owoce nieszpułki są jadalne. Do jedzenia na surowo nadają się tylko po odleżeniu przez kilka tygodni w chłodzie. Częściej wykorzystuje się je na przetwory.