To rzadki kwiat w ogrodach, choć ma niewielkie wymagania. Jest idealny na skalniaki. Zawilec wielkokwiatowy kwitnie wiosną i czasami, ale mniej obficie, pod koniec lata. Jego nasiona są jak puch bawełny.
Zawilec wielkokwiatowy (Anemone sylvestris). Fot. Niepodlewam
Dziko rosnące zawilce wielokwiatowe bardzo rzadko można spotkać w lasach, np. w Krzczonowskim Parku Krajobrazowym (koło Lublina w Polsce). Są pod ochroną. Często bywają mylone z podobnym do niego zawilcem gajowym, masowo kwitnącym w lasach w kwietniu. A różnic jest wiele: zawilce wielkokwiatowe są 2-4 razy większe niż zawilce gajowe. Mają też większe kwiaty i później kwitną. Poza tym nasiona zawilca gajowego nie są tak ozdobne.
W sprzedaży jest wiele odmian zawilca wielkokwiatowego o kwiatach pojedynczych i pełnych, np. Polish Star, a także samoistne krzyżówki.
Popularne nazwy
Anemon leśny, Duży zawilec, Zawilec leśny
Wysokość
40-50 cm
Kwitnienie
W kwietniu i maju. W ogrodach zawilce wielkokwiatowe często powtarzają kwitnienie w sierpniu i wrześniu, ale kwiatów jest zdecydowanie mniej. Z reguły są też mniejsze.
Pierwsze pąki zawilców wielkokwiatowych pojawią się w kwietniu. Fot. Niepodlewam
Kwiaty
Średnica 4-6 cm. Pojedyncze lub pełne. Białe z żółtym środkiem. Od spodu główki kwiatów mogą być czasami przebarwione na delikatny róż.
Płatki rozchylają się w dzień i zamykają na noc. Kwiaty obracają główki do słońca.
Płatki kwiatów zawilców są białe, ale od spodu przebarwiają się na delikatny róż (w różnym stopniu). Główki kwiatów kierują się ku słońcu. Fot. Niepodlewam
Zapach
Przyjemny, ale bardzo delikatny i słabo wyczuwalny.
Właściwości
Podobnie jak inne zawilce, zawilec wielkokwiatowy jest trujący. Bez obaw można go dotykać gołymi rękami.
Trzeba jednak unikać kontaktu z sokiem, np. podczas przesadzania (zakładamy rękawice).
Groźne może być zjedzenie zawilców czy przypadkowe wypicie wody z wazonu, w którym stały. Objawy zatrucia to m.in. drgawki, biegunka, zawroty głowy, podrażnienie skóry, zapaść.
Zawilec wielkokwiatowy to trująca roślina. Należy unikać kontaktu z jego sokiem. Fot. Niepodlewam
Gleba
Próchnicza, lekko wapienna (można dodać popiół drzewny, np. z ogniska lub kominka). Świetnie rośnie przy kamieniach.
Lubi ściółkowanie, np. korą, szyszkami, zrębkami.
Nawożenie
Nie wymaga. Można go ewentualnie zasilić w maju nawozem do kwiatów kwitnących.
Podlewanie
Tylko w czasie suszy. Zawilec wielkokwiatowy ma silny i głęboki system korzeniowy (stare egzemplarze trudno wyrwać).
Zawilce wielkokwiatowe podlewa się sporadycznie, tylko w czasie suszy. Uwielbiają ściółkowanie np. korą lub szyszkami. Fot. Niepodlewam
Stanowisko
W słońcu lub półcieniu. Doskonałe są skalniaki, zakamarki przy ścieżkach, altanach, pergolach czy rzeźbach ogrodowych.
Zawilce wielkokwiatowe doskonale rosną na skalniakach, zwłaszcza obok wapieni. Na zdjęciu jest uchwycony moment wydawania nasion. Fot. Niepodlewam
Rozmnażanie
Z nasion (wysiew w czerwcu lub lipcu) albo przez podział roślin (w maju, czerwcu, sierpniu i wrześniu).
Zawilec wielkokwiatowy łatwo rozsiewa się sam. Nie zachwaszcza jednak ogrodu.
Przypominające bawełniany puch nasiona zawilców wielkokwiatowych są niezwykle dekoracyjne. Fot. Niepodlewam
Wytrzymałość na mróz
Bardzo dobra. Świetnie zimuje zarówno pod śniegiem, jak i bez niego. Doskonale znosi mrozy około minus 30 stopni Celsjusza. Nie potrzebuje zimowego przykrycia.
Choroby i szkodniki
Zawilec wielkokwiatowy jest bardzo odporny. Nie choruje, nie atakują go szkodniki.
Plamy na płatkach kwiatów nie są oznaką choroby lecz przekwitania. Nie należy ich ścinać, gdyż nie mniej piękne są nasiona wyglądające jak puch. Fot. Niepodlewam
Warto wiedzieć
- Zawilec wielkokwiatowy nie jest jedynym uprawianym w polskich ogrodach. Inne to m.in. zawilec gajowy (Anemone nemorosa), zawilec grecki (Anemone blada), zawilec japoński (Anemone japonica), zawilec wielkokwiatowy (Anemone sylvestris), zawilec wieńcowy (Anemone coronaria), zawilec żółty (Anemone ranunculoides).
