Ma kwiaty w odcieniach bieli, różu i fioletu. Zawilec japoński to przepiękna, niewymagająca bylina. Pełnia kwitnienia przypada na drugą połowę lata i jesień.
Zawilec japoński to śliczna bylina. Ma naturalny pokrój, Znakomita do półcienia. Fot. Niepodlewam
Inne nazwy: Anemene hupehensis Lemoine, Anemone japonica, Zawilec jesienny, Zawilec późny
Zawilce japońskie to krzyżówki różnych gatunków pochodzących z Azji. Są do siebie podobne, ale poszczególne odmiany różnią się m.in. wysokością, wielkością kwiatów, liczbą płatków, porą kwitnienia.
Cechy: bylina
Wysokość: 50-150 cm
Szerokość: około 30-60 cm
Kwitnienie: od lipca – sierpnia (VII-VIII) do mrozów
Kwiaty: białe, różowe, fioletowe i wielokolorowe; pojedyncze oraz pełne
Kwiaty zawilców japońskich mają po 4-8 cm średnicy. Płatków jest 5 lub więcej. Mają one często różną wielkość. Są mniej lub bardziej pofalowane, a czasem postrzępione.
Płatki zawilców japońskich są często nierówne. To daje im romantycznego uroku. Fot. Niepodlewam
Zapach: brak lub delikatny (w zależności od odmiany)
Liście: zielone
Zastosowanie: rabaty kwiatowe, brzegi stawów, ogrody zacienione, leśne, w stylu naturalnym, skalniaki
Zawilce japońskie są smukłymi bylinami. Pięknie komponują się np. z astrami, cyniami, rudbekiami, niskimi krzewami czy ozdobnymi trawami.
Stanowisko: półcień
Zawilec japoński lubi jasne stanowiska lecz nie w pełnym słońcu. Najlepiej rośnie wśród innych roślin, obok murów i krzewów.
Gleba: przeciętna lub żyzna, z dużym dodatkiem próchnicy, np. ściółki lub kompostu; odczyn zbliżony do obojętnego (pH 7)
Podlewanie: umiarkowane
Zawilec japoński nie powinien mieć ziemi ani za mokrej, ani za suchej.
Zawilce japońskie najlepiej rosną w półcieniu. Fot. Niepodlewam
Nawożenie: od maja do 15 lipca; 2-3 razy w sezonie
Do zawilców japońskich najlepsze są nawozy uniwersalne do roślin ozdobnych z kwiatów.
Jeśli zawilce mają żyzną ziemię, czy były zasilane kompostem, nawożenie nie jest konieczne.
Rozmnażanie: nasiona, sadzonki korzeniowe i podział karp
Cięcie: wiosna
Zaschnięte liście i łodygi kwiatów ścina się wiosną, przed rozpoczęciem wegetacji.
Wytrzymałość na mróz: dobra
Zawilec japoński zimuje bardzo dobrze, jeśli jest ściółkowany albo ma przynajmniej okrycie z własnych, zaschniętych liści. Na ściółkę nadają się np. kora, szyszki, zrębki, kompost.
Choroby i szkodniki: odporny
Liść zawilca japońskiego. Fot. Niepodlewam
Zawilec japoński rośnie zdrowo, rzadko sprawia problemy. W wilgotne lata bywa atakowany przez choroby grzybowe, zwłaszcza mączniak.
Ze szkodników uciążliwe bywają mszyce, zwłaszcza późną wiosną i w pierwszej połowie lata.
Ciekawe odmiany zawilców japońskich
- Konigin Charlotte – kwiaty różowe, pojedyncze
- September Charm – kwiaty jasnoróżowe, pojedyncze
- Rosenschale – kwiaty biało-różowe, pojedyncze
- Wirlwind – kwiaty białe, pełne
Zawilec japoński Wirlwind. Fot. Niepodlewam
Warto wiedzieć
- Zawilce japońskie są uprawiane w Japonii i innych krajach azjatyckich od wieków. W Europie pojawiły się na przełomie XVIII i XIX wieku.
- Zawilec japoński nie jest jedynym uprawianym w polskich ogrodach, ale jest najpopularniejszy i najpóźniej kwitnący. Inne to m.in. zawilec gajowy (Anemone nemorosa), zawilec grecki (Anemone blada), zawilec wielkokwiatowy (Anemone sylvestris), zawilec wieńcowy (Anemone coronaria), zawilec żółty (Anemone ranunculoides).
