To znakomita roślina na rabaty w stylu naturalnym. Perowskia łobodolistna kwitnie od czerwca do października. Jest niewymagająca i odporna. Pachnie!

Perowskie łobodolistne polecane są na rabaty w naturalnym stylu. Fot. Niepodlewam

Inne nazwy: Mędrzec afgański, Perovskia atriplicifolia, Szałwia rosyjska

Pochodzenie: Azja

W naturalnym środowisku perowskie rosną na terenach, gdzie latem jest gorąco i sucho, zaś zimą – mroźnie.

Cechy: półkrzew

Tylko dół perowskii drewnieje. Górne pędy zaś zasychają w czasie zimy.

Wysokość: 70-120 cm

Szerokość: około 50 cm

Liście: srebrzystozielone

Na tej samej roślinie liście mają różne kształty. Podobne są do łobody.

Kwitnienie: czerwiec – październik (VI-X)

Kwiaty: drobne; niebieskie, niebieskofioletowe, fioletowe

Kwiaty zebrane są w luźne kwiatostany. Jest ich bardzo dużo. Szczególnie pięknie wyglądają, gdy kwiatostany kołyszą się na wietrze.

Zapach: przyjemny; średnio mocny

W zapachu wyczuwalne są nuty kamfory, lawendy i szałwii.

Rozmnażanie: nasiona, sadzonki pędowe i podział kęp

Nasiona – siew w październiku (X) na rozsadniku w ogrodzie lub nieogrzewanej szklarni albo w marcu lub kwietniu (III-IV) do skrzynek lub doniczek (po stratyfikacji). Przed siewem wiosennym nasiona perowskii powinny być poddane stratyfikacji, czyli przechłodzeniu (np. w lodówce). Przed siewem jesiennym nie ma takiej potrzeby! Perowskie często rozsiewają się same.
Sadzonki pędowe – najlepiej ukorzeniają się od kwietnia do czerwca. Pędy perowskii ukorzeniają się czasem same, zwłaszcza jeśli są podsypywane kompostem lub ściółkowane.
Podział kęp – starsze, rozrośnięte rośliny można dzielić przy pomocy łopaty.

Cięcie: marzec (przed ruszeniem wegetacji)

Perowskie ścina się nisko – około 10-20 cm nad ziemią. Najwygodniej wykonać zabieg nożycami ogrodniczymi. Ściąć trzeba wszystkie suche pędy (ich zasychanie to naturalne zjawisko).

Stanowisko: słoneczne

Zastosowanie: wysokie rabaty w stylu naturalnym i nowoczesnym, kwietne łąki, kompozycje z trawami ozdobnymi, parki

Lubią towarzystwo takich roślin jak np. jeżówka purpurowa, dziurawiec zwyczajny, dziurawiec Hidcote.

Perowskia łobodolistna i jeżówka purpurowa lubią swoje towarzystwo. Fot. Niepodlewam

Ziemia: przeciętna lub słaba, przepuszczalna; odczyn zbliżony do obojętnego (pH około 7)

Przesadzanie: nie ma potrzeby

Na tym samym stanowisku może rosnąć wiele lat.

Podlewanie: nie ma potrzeby

Perowskie bardzo dobrze znoszą brak wody. Podlewa się ewentualnie tylko w czasie suszy.

Nawożenie: od kwietnia do lipca (IV-VII); raz w miesiącu

Najlepsze są nawozy do roślin kwitnących. Wiosną i jesienią warto perowskie podsypywać kompostem świeżym lub granulowanym. Lubią też ściółkowanie, np. odkwaszoną korą.

Odporność na mróz: bardzo dobra

Choroby i szkodniki: odporna

Rośnie zdrowo. Jeśli choruje to najczęściej z powodu nadmiernego podlewania. Mogą ją wtedy atakować choroby grzybowe.