Bardzo stara odmiana z co najmniej XVII wieku. Śliwa Jajowa Żółta jest rzadka i kapryśna. Smaczne owoce rodzi tylko na dobrej glebie i w słonecznych miejscach.
Śliwa Jajowa Żółta – rysunek z książki „Holenderski sad”, Groningen, J.B. Wolters z 1868 roku, ze zborów biblioteki Wageningen UR.
Inne nazwy: Albertspflaume, Askew’s Golden Egg, Dame Aubert, Dame Aubert Blanche, Dame Aubert Jaune, Egg Plum, Gelbe Eierpflaume, Gelber Eierpflaume, be Marunke, Grosse Glänzende, Grosse Luisante, Impériale Blanche, Magnum bonum, Prune d’oeuf blanche, Weisse Eierpflaume, Wentworth, White, White Holland, White Mogul, Witte Eijerprui, Yellow Magnum Bonum
Pochodzenie: XVII wiek lub wcześniej (prawdopodobnie pogranicze Francji i Szwajcarii)
Śliwa Jajowa Żółta była powszechnie znana we Francji i Szwajcarii już w XVII wieku. Szczyt jej popularności przypadł na wieki XVIII i XIX. Śliwki Jajowe Żółte uważano ją za rarytas, m.in. ze względu na kolor. Kapryśne owocowanie sprawiało, że były rzadkie.
Dojrzewanie: wrzesień – październik (IX-X)
Śliwki Jajowe Żółte powinno się zbierać jak najpóźniej. Dobrze trzymają się gałęzi. Jednak, jeśli jest deszczowo, śliwki mają tendencję do gnicia.
Owoce: duże; owalne jak jajko z dość płaskim szwem; skórka mocna, gładka, ściągalna, żółta, mocniejszym rumieńcem także w kolorze żółtym; miąższ żółty, jędrny, średnio soczysty, średnio słodki, dość smaczny; pestka słabo odchodzi od miąższu
Śliwa Jajowa Żółta owocuje kapryśnie. Jej śliwki są smaczne i bardziej słodkie w słoneczne lata. Gdy lato jest deszczowe i pochmurne, śliwki są wodniste i mało smaczne.
Przeznaczenie: do jedzenia na surowo, do ciast
Gleba: żyzna, lekko wilgotna; odczyn zbliżony do obojętnego (pH 6,7-7,2)
Śliwa Jajowa Żółta rośnie też dobrze na słabszej ziemi. Jednak wtedy owoce są mniej smaczne.
Stanowisko: słoneczne
Śliwa Jajowa Żółta rośnie szybko. Powinna być sadzona wyłącznie w miejscach bardzo słonecznych i osłoniętych, szybko się nagrzewających. Jednocześnie lubi lekki przewiew, by jej liście i owoce szybko wysychały po deszczach.
Odporność: średnia
Śliwa Jajowa Żółta w młodym wieku wymaga zabezpieczenia przed mrozem. Jeśli lato jest wilgotne, owoce gniją na drzewie.
Zapylacze: brak danych
Ciekawostki
- Śliwa Jajowa Żółta to odmiana koneserska, bardzo rzadka. Spotkać ją można m.in. w Austrii i Szwajcarii. W Polsce nadaje się do sadzenia w cieplejszych rejonach.
- Dawniej wyróżniano m.in. śliwki jajowe. Do nich zaliczana była Jajowa Żółta, ale też Cesarska Czerwona, Królowa Wiktoria, Złota Esperena.
Źródło:
- Wiedza własna
- „Holenderski sad”, Groningen, J.B. Wolters, 1868 rok
- „Ogrodnik Polski”, 1900 i 1901 rok
Na publikację rysunku śliwy Jajowa Żółta z XIX wieku zgodę udzieliła biblioteka Wageningen UR w Holandii
