najlepsze gruszki świata

Grusza Krzywka – uprawa, odporność, zapylacze

Stara, pyszna odmiana. Grusza Krzywka jest odporna na mróz i szybko zaczyna owocować. Kiedyś była sadzona dla poszukiwaczy złota oraz w sadach szkolnych.

Grusza Krzywka – rysunek z książki „Deutsche Pomologie” Wilhelma Lauche z 1882-1883, ze zborów biblioteki Wageningen UR. W Polsce jest też znana jako grusza Klergo.

Grusza Krzywka – rysunek z książki „Deutsche Pomologie” Wilhelma Lauche z 1882-1883, ze zborów biblioteki Wageningen UR. W Polsce jest też znana jako grusza Klergo.

Inne nazwy: Bere Klierżo, Beurre Clairgeau, Clairgeau, Clairgeau de Nantes, Clairgeau`s Butterbirne, Clairgeau Vajkorte, Clericale Birne, Klergo, Klerża, Krivice, Krummstiel, Krummstielige, Paternoster-Birne, Untoasa Clairgeau

Pochodzenie: około 1848 roku (Francja)

Dojrzewanie: listopad (XI)

Owoce: duże i bardzo duże (długość 8-10 cm); najpierw zielonożółte, a potem żółtordzawe z dużym, czerwonym rumieńcem; miąższ żółtobiały, soczysty, masłowaty, delikatny, bardzo smaczny; ładny zapach

Gruszki Krzywki mogą mieć wagę nawet do 40 dag (sztuka). Owoce są kształtne, ładne. Ich cechą charakterystyczną jest lekka krzywizna, widoczna zwłaszcza po przekrojeniu. Stąd jedna z polskich nazw – Krzywka.

Przeznaczenie: owoce deserowe do bezpośredniego spożycia oraz do ciast i na sok

Gruszki Krzywki są najlepsze po krótkim leżakowaniu w chłodzie.

Gleba: prawie każda, ale nie może być sucha

Grusza Krzywka źle rośnie , gdy ma za sucho. Lubi być dobrze nawożona, zwłaszcza obornikiem krowim.

Stanowisko: słoneczne

Grusza Krzywka rośnie dość silnie. Szybko zaczyna owocować (po 4-5 latach) i rodzi dużo owoców.

Odporność: bardzo dobra

Grusza Krzywka jest wytrzymała na mróz. Tę starą odmianę ciągle sadzi się w Rosji. Jest odporna na parcha.

Zapylacze: Bera Bosca, Bera Hardego, Bergamota Esperena, Bonkreta Williamsa, Diuszesa Williamsa, Dobra Ludwika, Duanna Zimowa, Faworytka, Hardenpont Zimowa, Komisówka, Konferencja, Lektjera, Napoleonka, Paryżanka, Żołnierz

Ciekawostki

  • Grusza Krzywka została odkryta w 1848 roku. Dokonał tego ogrodnik Pierre Clairgeau w Nantes we Francji. Najprawdopodobniej była to siewka nieznanego pochodzenia.
  • Pod koniec XIX wieku gruszka Krzywka była jedną z popularniejszych gruszek jesiennych na polskich targach (dobrze znosi transport).
  • Gruszki Krzywki były kiedyś często sadzone w sadach przy polskich szkołach. Bardzo lubiły je dzieci.
  • W połowie XIX wieku grusza Krzywka była sadzona w Kalifornii w USA z myślą o wyżywieniu poszukiwaczy złota. Jej pyszne, masłowate owoce były uważane za rarytas i płacono za nie nawet złotem. Na gruszkach można było dobrze zarobić, bo drzewa szybko i obficie owocowały oraz nie chorowały.
  • Od gruszy Krzywki pochodzą włoskie odmiany Butirra di Roma (z 1974 roku) oraz Butirra Rosata Moretti (z 1940 roku).
  • Obecnie grusza Krzywka jest rzadka w Polsce, ale można ją kupić. Młode drzewka są także do kupienia m.in. w Czechach, Francji, Rosji, Rumunii, Wielkiej Brytanii, na Węgrzech.

 

O innych starych odmianach grusz CZYTAJ TUTAJ

Źródło:

  • Wiedza własna
  • „Sadownictwo gospodarskie”, Władysława Tyniecki, 1902 rok
  • „Ogród szkolny”, Franciszek Langauer i Eustachy Wołoszczak, 1889 rok
  • ”Obstarten”, Johann-Heinrich Rolff, 2002 rok
  • „Deutsche Pomologie”, Wilchelm Lauche, 1882-1883 roku
  • „Ogrodnik Polski”, 1891 rok

Publikacja rysunku gruszy Krzywka z XIX wieku za zgodą biblioteki Wageningen UR w Holandii