Jest niska, odporna na mróz i kwitnie dwa razy w roku. Magnolia Susan to jedna z najlepszych odmian do małych ogrodów. Ma duże kwiaty.

Magnolia Susan to odmiana bardzo odporna i niska. Długo i obficie kwitnie. Fot. Niepodlewam

Inne nazwy: Magnolia gwiaździsta x Magnolia purpurowa Susan, Magnolia stellata x Magnolia liliflora Susan

Pochodzenie: 1965 rok (USA)

Prace nad wyhodowaniem magnolii Susan to lata 50. XX wieku.

Hodowcy: Francis de Vos i William Kosarm

Magnolia Susan to bardzo odporna krzyżówka dwóch gatunków magnolii. Jej rodzicami są magnolia purpurowa Nigra oraz magnolia gwiaździsta Rosea.

Francis de Vos (genetyk) i William Kosar (ogrodnik) z US National Arboretum w Waszyngtonie (USA) wyhodowali magnolię Susan w ramach poszukiwań odmian niskich i odpornych na mróz, nadających się do małych ogródków. Ma pokrój krzaczasty. Rośnie wolno.

Wysokość: 2-3 m

Magnolia Susan to małe drzewo lub duży krzak. Fot. Niepodlewam

Kwitnienie: kwiecień-maj (IV-V)

Magnolia Susan zaczyna kwitnąć około 15 kwietnia (IV), gdy jej gałęzie są jeszcze bezlistne. Pełnia kwitnienia przypada na przełom kwietnia i maja (IV-V). Kończy kwitnienie pod koniec maja (V), gdy jest już pokryta liśćmi.

Magnolia Susan powtarza kwitnienie pod koniec lata – na przełomie sierpnia i września (VIII-IX). Kwiatów jest jednak znacznie mniej. Są także mniejsze.

Kwiaty: średniej wielkości i duże (średnica 7-15 cm); fioletowe (w odcieniu purpurowym) z zewnątrz, wewnątrz jaśniejsze; wiosną podczas ciepłych, słonecznych dni rozchylają się całkowicie i stają się jaśniejsze (pod koniec lata kwiaty rozchylone to rzadkość)

Magnolia Susan ma kwiaty ciemniejsze na zewnątrz i jaśniejsze wewnątrz. Fot. Niepodlewam

Zapach: piękny; delikatny

Zastosowanie: jako pojedynczy egzemplarz lub grupa w wyeksponowanych miejscach

Stanowisko: słoneczne i półcień; najlepiej osłonięte od wiatru

Magnolia Susan nadaje się do sadzenia także w małych ogrodach.

Gleba: żyzna, próchnicza; kwaśna lub lekko kwaśna (pH 5-6)

Magnolia Susan nie znosi ziemi podmokłej, bardzo suchej, z wysokim poziomem wody gruntowej (zalewającej korzenie), zasadowej. Bardzo lubi ściółkowanie przez cały sezon.

Stara magnolia Susan zwykle nie ma jednego pnia lecz kilka. Fot. Niepodlewam

Podlewanie: umiarkowane

Jedynie młode magnolie potrzebują systematycznego podlewania. Starsze wystarczy podlewać w czasie suszy. Trzeba unikać podlewania na liście.

Nawożenie: od końca marca (III) do 15 lipca (VII)

Więcej o nawożeniu magnolii CZYTAJ TUTAJ

Rozmnażanie: z sadzonek półzdrewniałych w lipcu (VII)

Cięcie: ewentualnie grubsze gałęzie w marcu (III), drobniejsze w kwietniu i maju (IV-V)

Ogólnie magnolie nie lubią przycinania. Jednak magnolia Susan znosi je dobrze, także grubszych gałęzi.

Cięcie magnolii Susan rzadko jest potrzebne. Rośnie bowiem wolno. Czasem trzeba ją przyciąć po bokach, gdy zbyt szeroko się rozrośnie i przeszkadza, np. podczas przechodzenia ścieżką obok.

Ślad po dawnym cięciu na gałęzi magnolii Susan. Fot. Niepodlewam

Wytrzymałość na mróz: dobra

Magnolia Susan doskonale znosi mróz do minus 30 stopni i więcej. Powinna jednak być ściółkowana, zwłaszcza w młodym wieku. Korzenie są najbardziej narażone na przemarznięcie! Do ściółkowania magnolii najlepsze są kora oraz szyszki.

Choroby i szkodniki: odmiana odporna

Magnolia Susan rzadko choruje. Jeżeli jej liście żółkną, to zwykle przyczyną ją jest zbyt wysokie pH ziemi. Gdy ziemia ma odczyn zasadowy, magnolia Susan nie może pobierać składników pokarmowych, czyli po prostu głoduje.

Warto wiedzieć

Magnolia Susan to jedna z najlepszych odmian do małych ogrodów. Wyhodowano ją w USA, ale jest popularna na całym świecie, także w Polsce. Z tej samej hodowli amerykańskiej pochodzą niskie i odporne na mróz magnolie Ann, Betty, Jane, Judy, Pinkie, Randy, Ricki, Waterlily.