Mają duże kwiaty w bajecznych kolorach. Kwitną w czerwcu i lipcu. Są wśród nich odmiany karłowe i bardzo wysokie. Często pięknie pachną.

Inne nazwy: Lilie azjatki, Lilie mieszańce azjatyckie

Pochodzenie: Azja

Wysokość: 40-150 cm (w zależności od odmiany)

Kwitnienie: czerwiec – lipiec (VI-VII)

Kwiaty: białe, czerwone, fioletowe, pomarańczowe, różowe, żółte oraz wielokolorowe; pojedyncze i półpełne

Zapach: od braku po mocny

Liście: zielone

Zastosowanie: rabaty, pojedyncze egzemplarze w wyeksponowanych miejscach, uprawa w donicach, bukiety

Stanowisko: słoneczne, półcień

Lilie azjatyckie lubią mieć korzenie w lekkim zacienieniu. Można je sadzić np. wśród ozdobnych traw.

Gleba: przeciętna lub żyzna, próchnicza; odczyn pH 5,5-6,5

Lilie azjatyckie bardzo lubią ściółkowanie. W ten sposób poprawia się strukturę ziemi na bardziej próchniczą. Poza tym ściółka chroni cebule przed przemarzaniem i nadmiernym nagrzewaniem przez słońce.

Na ściółkę dla lilii azjatyckich nadają się np. kompost i kora.

Podlewanie: umiarkowane

Lilie azjatyckie lepiej podlewać za mało, niż za dużo. Jeśli wiosna jest deszczowa – wcale. Najwięcej wody potrzebują od kwietnia do czerwca (IV-VI). Potem dobrze znoszą przesuszenie.

Nawożenie: wiosna

Lilie azjatyckie nawozi się co 2 tygodnie od kwietnia (IV) do zakwitnięcia. Najlepsze są nawozy do kwiatów cebulowych lub roślin kwitnących. Na pierwszą dawkę można też wybrać siarczan amonu.

Przesadzanie: co 3-4 lata

Rozmnażanie: cebulki (całe oraz ich pojedyncze łuski)

Lilie azjatyckie mogą być także rozmnażane z nasion. Tak wyhodowane rośliny zakwitają zwykle już po 2-4 latach.

Sadzenie: druga połowa kwietnia (IV) oraz od 15 września do 15 października (IX-X)

Uwaga! Lilie azjatyckie lepiej sadzić jesienią niż wiosną. Posadzone wiosną nie zawsze zakwitają w tym samym roku. Poza tym cebule lilii (wszystkich, nie tylko azjatyckich) są dość wrażliwe na wysychanie podczas przechowywania zimą.

Odporność: dobra

Lilie azjatyckie z reguły zimują świetnie. Zdarzają się jednak wyjątki – mieszańce lilii pochodzących z południowych rejonów Azji mogą czasem przemarzać. W praktyce, gdy kupuje się lilie azjatyckie, nie wie się, z jakiej części Azji pochodzą. Dlatego w pierwszych latach uprawach warto nowe odmiany lilii azjatyckich obserwować i ściółkować. Ściółka zapobiega głębokiemu zamarzaniu (wtedy cebule mogą przemarzać) oraz nagrzewaniu gleby (to bywa powodem zanikania korzeni).

Lilie azjatyckie rzadko chorują. Jeśli już, to zwykle z powodu źle dobranego stanowiska (za mało słońca), zbyt wilgotnej ziemi, zbyt dużych dawek nawozów azotowych (np. gdy obok jest intensywnie nawożony trawnik).

Ze szkodników uciążliwe są poskrzypka liliowa (jej larwy zjadają liście) oraz ostępka lilianka (larwy żerują w pąkach lilii).

Rzadziej występujące szkodniki lilii azjatyckich to mszyce, myszy, nornice, wciornastek liliowiec, ślimaki.

Ciekawe odmiany lilii azjatyckich

• Forever Susan – fioletowo-pomarańczowa; wysoka
• Landini – czarnofioletowa; wysoka
• Pearl Loriane – różowoczerwona; wysoka
• Pink Pixie – żółtoróżowa; niska
• Yellow Baby – żółta; niska

Ciekawostki

• W klasyfikacji ogrodniczej lilie dzieli się na 9 grup. Lilie azjatyckie (mieszańce azjatyckie) to jedna z nich.

Inne grupy lilii to: lilie mieszańce martagon (czyli lilii złotogłów), lilie mieszańce candidum (czyli lilii białej), lilie amerykańskie, lilie mieszańce longiflorum (czyli lilii długokwiatowej), lilie trąbkowe, lilie orientalne, lilie mieszańce spoza innych grup oraz lilie gatunki i odmiany botaniczne spoza innych grup.