To stara, wcześnie zakwitająca odmiana. Lilak hiacyntowy Mirabeau jest bardzo odporny. Ma nazwę na cześć hrabiego Mirabeau, przeciwnika niewolnictwa.
Lilak hiacyntowy Mirabeau został wyhodowany w 1911 roku. Ma duże, pojedyncze, delikatnie pachnące kwiaty. Fot. Niepodlewam
Inne nazwy: bez Mirabeau, lilak Mirabeau, Syringa vulgaris Mirabeau
Pochodzenie: 1911 rok (Francja)
Hodowca: Lemoine
Wysokość: 2-5 m (w zależności od cięcia)
Lilak hiacyntowy Mirabeau osiąga pełne wymiary po 15-20 latach. Jego wielkość łatwo korygować cięciem. Stare egzemplarze mają kształt niskiego drzewa.
Szerokość: 2-4 m (w zależności od cięcia)
Kwitnienie: kwiecień- maj (IV-V)
Lilak hiacyntowy Mirabeau to jedna z najwcześniej kwitnących odmian. Kwiaty rozwijają się, gdy na krzewie prawie nie ma jeszcze liści. Lilak hiacyntowy Mirabeau zakwita kilka dni po magnolii Rustica Rubra.
Bez Mirabeau kwitnie wcześnie, gdy prawie nie ma liści. Fot. Niepodlewam
Kwiaty: fioletowoniebieskie, pojedyncze
Pojedyncze kwiaty oraz kwiatostany są duże. Kwiatostany zachowują sztywny kształt, nie mają tendencji do wyginania się w łuk.
Lilak hiacyntowy Mirabeau ma podobną cechę jak np. bez Jules Simon. Pąki kwiatowe są fioletowe. Po rozwinięciu płatków zmieniają kolor – w miarę rozwijania się pąków – na niebieski.
Zapach: delikatny, przyjemny
Owoce: bez wartości dekoracyjnej
Liście: jasnozielone
Zastosowanie: pojedynczy egzemplarz lub grupa w wyeksponowanych miejscach, na kwiat cięty, szpalery wzdłuż alei
Lilaki hiacyntowe Mirabeau można ścinać do bukietów. Dzięki cięciu mają więcej kwiatów w następnych latach.
Stanowisko: słoneczne
Lilak hiacyntowy Mirabeau toleruje półcień, ale wtedy słabiej kwitnie.
Lilak hiacyntowy Mirabeau lubi słoneczne stanowiska. Fot. Niepodlewam
Gleba: żyzna (pH około 6-7)
Lilak hiacyntowy Mirabeau toleruje także przeciętną ziemię.
Podlewanie: umiarkowane – młode rośliny, tylko w czasie suszy – starsze
Lilaki nie lubią zalewania wodą korzeni. Dlatego dobrze rosną np. na małych wzniesieniach.
Nawożenie: kwiecień (IV)
Używać można nawozu wieloskładnikowego do krzewów kwitnących – z dużą ilością fosforu i potasu. Korzystne jest rozsypanie wokół bzu Mirabeau nawozu o wolnym działaniu, najlepiej 3 miesiące.
Lilaki bardzo młode (2-3 lata od posadzenia) nie potrzebują nawożenia.
Rozmnażanie: szczepienie i odkłady
Cięcie: po kwitnieniu, czyli druga połowa maja (V)
Po kwitnieniu ściąć trzeba wszystkie przekwitnięte kwiatostany, razem z pędami (1/3 długości).
Nie należy opóźniać terminu cięcia, ponieważ bzy tworzą pąki kwiatowe latem w roku poprzedzającym kwitnienie. Zbyt późne cięcie to brak kwiatów albo słabe kwitnienie.
Co kilka lat warto wykonać cięcie prześwietlające (usuwa się bardzo stare pędy i nadmiernie zagęszczające krzew). Zaniedbanym bzom, rzadko lub wcale nie ciętym,potrzebne jest cięcie odmładzające.
Więcej o cięciu lilaków po przekwitnięciu CZYTAJ TUTAJ
Lilak hiacyntowy Mirabeau bardzo dobrze znosi cięcie. Na zdjęciu jest okaz posadzony przed II wojną światową. Fot. Niepodlewam
Wytrzymałość na mróz: bardzo dobra
Choroby i szkodniki: odmiana odporna
Ciekawostki
- Lilak hiacyntowy Mirabeau pochodzi z bardzo słynnej i starej hodowli francuskiej Lemoine.
- Jego nazwa upamiętnia francuskiego pisarza i polityka Mirabeau. Tak nazywano hrabiego Mirabeau, Honore Gabriela Riqueti (1748-1791). Mirabeau walczył m.in. o zniesienie niewolnictwa we francuskich koloniach. Lilak hiacyntowy Mirabeau ma właśnie „męski” charakter. Nie jest to bez najpiękniejszy i najbardziej pachnący, ale się wyróżnia minimalizmem.
