Ma pyszne, karminowe owoce. Jabłoń Malinówka to bardzo stara odmiana z co najmniej XVII wieku. Jej prawdziwa nazwa to Kalwila Czerwona Jesienna.
Jabłoń Malinówka, czyli Kalwila Czerwona Jesienna – rysunek z książki „Deutsche Pomologie” Wilhelma Lauche z 1882-1883, ze zborów biblioteki Wageningen UR. Inne polskie nazwy tej jabłoni to Buraczki i Kalwila Malinowa.
Inne nazwy: Buraczki, Calville d`automne, Calleville Rouge d automne, Calleville Rouge d’Hiver, Edelkonig, Granat Apfel, Himbeerapfel, Kalwil Czerwony Jesienny, Kalwila Czerwona Jesienna, Kalwilla Jesienna Czerwona, Kalwila Malinowa, Le General, Rother Herbst-Calvill, Smażonki
Prawdziwa nazwa Malinówki to Kalwila Czerwona Jesienna. Jest ona jednak bardzo mało znana.
Problem w tym, że nazwą Malinówka określa się też inną, częściej spotykaną odmianę – jabłoń Malinowa Oberlandzka. Te odmiany, choć tylko trochę są do siebie podobne i mają inny smak, często bywają mylone.
Dlatego kupując drzewko do sadzenia warto dopytać sprzedawcę, jaką Malinówkę oferuje, bo można się rozczarować (najlepiej pytać o nazwę francuską lub niemiecką).
Nazwa Buraczki także dotyczy dwóch odmian: Malinówki (Kalwili Czerwonej Jesiennej) oraz Kuzynka Czerwonego. Na Śląsku w XIX wieku Malinówkę i Kantówkę Gdańską też nazywano często tak samo – Smażonki.
W sumie jabłoń Malinówka (Kalwila Czerwona Jesienna) jest znana pod około 100 nazwami.
Pochodzenie: około 1600 rok (Francja)
Dojrzewanie: październik-grudzień (X-XII)
Owoce: średnie i duże (7-8 cm); okrągłe, lekko żebrowane; czerwone z fioletowym rumieńcem; skórka gładka, z czerwonym marmurkiem pod spodem; miąższ biały, bardzo soczysty, chrupki, delikatnie kwaskowaty, z nutami truskawek i malin, wyśmienity w smaku; pachnące
Przeznaczenie: do jedzenia na surowo, do ciast i suszenia, na sok
Suszone jabłka Malinówki oraz sok z nich mają charakterystyczny, lekko różowy kolor.
Gleba: przeciętna, najlepiej lekko kwaśna (idealne pH 6,2-6,7)
Jabłoń Malinówka nie jest wybredna co do urodzajności gleby, ale nie może być ona za sucha.
Stanowisko: słoneczne
Jabłoń Malinówka lubi stanowiska osłonięte, np. przy murach. Jej owoce mają bowiem tendencję do opadania na wietrze. Słabo owocuje na ubogich glebach, a na mokrych choruje.
Drzewo osiąga duże rozmiary. Czasami nie owocuje co roku.
Odporność: dobra (na dobrze dopasowanych stanowiskach)
Jabłoń Malinówka dobrze zimuje. Młode drzewko – na wszelki wypadek – warto zabezpieczać przed mrozem. W deszczowe lata może być atakowana przez choroby grzybowe. Ogólnie dobrze rośnie zdrowo bez oprysków, ale gdy odpowiada jej stanowisko i gleba.
Gdy jabłoń Malinówka ma za dużo wilgoci, atakują ją choroby grzybowe, np. parch. Na wietrznych stanowiskach zaś jej jabłka przedwcześnie opadają.
Zapylacze: Discovery, Idared, James Grieve, Królowa Renet, Melba, Melrose, Ontario, Reneta Baumanna, Reneta Landsberska
Ciekawostki
- Jabłoń Malinówka to jedna z najstarszych odmian na świecie.
- W Polsce jabłoń Malinówka była bardzo dobrze znana już w XVIII wieku. Botanicy nazywali ją po francusku Calville Rouge d`Hiver. W XIX wieku przyjęła się nazwa Calville Rouge d`Automne i jej spolszczona wersja Kalwila Czerwona Jesienna.
- „Skórka gładka i tak pięknego inkarnatowego koloru, że podobny ledwo odmalować można (…)” – tak o jabłkach Malinówkach napisał ks. Krzysztof Kluk (1739-1796) – słynny polski botanik.
O innych starych odmianach jabłoni CZYTAJ TUTAJ
Źródło:
- Wiedza własna
- „O roślinach, ich trzymaniu, rozmnożeniu i zażyciu”, Krzysztof Kluk, 1777 rok
- „Ogrodnik Polski”, 1892 rok
- „Deutsche Pomologie”, Wilhelm Lauche, 1882-1883 rok
- „Rolnik Szląski”, 1885 rok
Rysunek jabłoni Malinówka (Kalwila Czerwona Jesienna) z XIX wieku został opublikowany za zgodą biblioteki Wageningen UR w Holandii
