Ma czerwone, pyszne jabłka. Jabłoń Parmena Szkarłatna to bardzo stara, jesienno-zimowa odmiana. Jest odporna na mróz i choroby.
Jabłoń Parmena Szkarłatna – rysunek z książki „Deutsche Pomologie” Wilhelma Lauche z 1882-1883, ze zborów biblioteki Wageningen UR. ej inna polska nazwa to Parmena Szkarłatna Zimowa.
Inne nazwy: Bell’s Scarlet Pearmain, Écarlate d été, Englische Scharlach-Parmaene, Hoods Seedling, Oxford Peach, Parmaine Ecarlate, Parmena Szkarłatna Zimowa, Safran Krasnii, Scarlet Pearmain, Scharlachrothe Parmaene
Pochodzenie: około 1800 rok (Wielka Brytania)
Niewykluczone, że jabłoń Parmena Szkarłatna ma jeszcze starszy rodowód. Pochodzi z ogrodu Syon House, gdzie w XV wieku wybudowano klasztor, a następnie rezydencję rodziny królewskiej.
Dojrzewanie: od października (IX-X) do Bożego Narodzenia
Jabłka Parmeny Szkarłatne od razu nadają się do jedzenia, ale za najsmaczniejsze są uważnae od listopada (XI). To odmiana jesienno-zimowa.
Owoce: małe lub średnie (do 6 cm); prawie okrągłe, czasem z nieregularnymi żłobieniami; żółte z dużym, obejmującym prawie cały owoc smugowatym rumieńcem w kolorze szkarłatnym; skórka gładka, cienka, delikatna; miąższ kremowy, czasem delikatnie czerwonawy pod skórką, soczysty, kruchy, chrupki, aromatyczny, bardzo smaczny, przyjemnie kwaskowaty, z nutą wina
„Smak Parmen jest winkowaty, wyborny, soczystość duża, mięso lekko jędrne. Ko raz popróbował, z pewnością nie zapomni i będzie poszukiwał” – napisał Edmund Jankowski (1849-1938) – słynny polski pomolog, w artykule w czasopiśmie „Ogrodnik” z 1933 roku.
Przeznaczenie: do jedzenia na surowo, ciasta, do suszenia
Gleba: przeciętna lub żyzna, najlepiej lekko kwaśna (idealne pH 6,2-6,7)
Jabłoń Parmena Szkarłatna nie jest wymagająca co do ziemi. Najlepiej rośnie w ziemi lekko wilgotne. Lubi też wilgoć w powietrzu, np. od rzeki czy jeziora.
Gdy gleba jest sucha, jabłoń Parmena Szkarłatna rodzi mniejsze owoce. W czasie suszy jabłka mogą przedwcześnie opadać i są mniej smaczne.
Stanowisko: słoneczne
Jabłoń Parmena Szkarłatna rośnie wolno. Szybko zaczyna owocować. Rodzi owoce zwykle co drugi rok.
Dawniej sadzono ją wyłącznie w sadach blisko domu. Powód – piękne, czerwone i pyszne jabłka, które wykradano, jeśli Parmeny rosły niepilnowane w polu czy przy drogach.
Odporność: bardzo dobra
Jabłoń Parmena Szkarłatna to odporna odmiana. Dobrze znosi mróz. Nie potrzebuje oprysków przeciwko chorobom grzybowym.
Zapylacze: Minister von Hammerstein
Ciekawostki
- Jabłoń Parmena Szkarłatna została znaleziona przez pana Bell około 1800 roku. Rosła w ogrodzie Syon House koło Londynu (Wielka Brytania). Syon House od kilkuset lat jest rezydencją książąt Northumberland. Wcześniej był tam klasztor.
- Jabłoń Parmena Szkarłatna, choć ma pyszne jabłka, nigdy nie zdobyła wielkiej popularności w Polsce. Być może przyczyną była jej wada – drobnienie owoców na słabych, suchych glebach.
- Dziś Parmeny Szkarłatne są rzadkie w Polsce. Uprawiane są m.in. w Wielkiej Brytanii, Francji, Niemczech.
- Jabłoń Parmena Szkarłatna jest znana pod wieloma nazwami. Obecnie najpopularniejsze są dwie: Scarlet Pearmain (w krajach angielskojęzycznych) oraz Scharlachrothe Parmaene (w krajach niemieckojęzycznych).
Wykaz innych starych odmian jabłoni opisanych na Niepodlewam CZYTAJ TUTAJ
Źródło:
- Deutsche Pomologie, Wilhelm Lauche, 1882-1883 rok
- Polska Pomologja Kazimierz Brzeziński, 1921 rok
- Ogrodnik, 1933 rok
Na publikację rysunku jabłoni Parmena Szkarłatna z XIX wieku zgodę udzieliła biblioteka Wageningen UR w Holandii
