Ma duże owoce świetne w smaku. Grusza Bera Wyśmienita to stara, jesienna odmiana. Potrzebuje żyznej ziemi i zacisznego stanowiska.
Grusza Bera Wyśmienita – rysunek z książki „Deutsche Pomologie” Wilhelma Lauche z 1882-1883, ze zborów biblioteki Wageningen UR.
Inne nazwy: Beurre Goubault, Beurre Superfin, Bre Superfin, Doyenne Goubault, Hochfeine Butterbirn, Hochfeine Butterbirne
Pochodzenie: 1837 rok (Francja)
Grusza Bera Wyśmienita została wyhodowana z nasiona, które posiał szkółkarz Goubault w okolicach francuskiego Angers. Siewka wydała pierwsze owoce około 1845 roku. Prawie od razu zyskała duże uznanie ze względu na duże, pyszne owoce.
Dojrzewanie: połowa października (X)
Gruszki Bery Wyśmienitej nie dojrzewają w tym samym czasie. Jeśli lato jest ciepłe i słoneczne, nadają się do jedzenia od razu po zerwaniu z drzewa w połowie października (X). Gdy lato jest chłodne, zbiera się je dopiero pod koniec października (X). Późno zebrane gruszki nadają się do przechowywania nawet do grudnia (XII).
Grusza Bera Wyśmienita to jedna z najlepszych w smaku odmian jesiennych.
Owoce: duże i bardzo duże (długość około 9 cm); asymetryczne, jajowate; skórka cienka, gładka, zielonożółta z licznymi brązowymi plamkami i rdzawym rumieńcem; miąższ kremowy, rozpływający się w ustach, bardzo smaczny, soczysty, słodki, delikatnie kwaskowaty
Grusza Bera Wyśmienita ma owoce doskonałe (wyśmienite) w smaku. To jedna z najlepszych odmian jesiennych.
Gleba: żyzna, najlepiej piaszczysto-gliniasta; najlepszy jest odczyn lekko kwaśny (pH 6,2-6,7)
Grusza Bera Wyśmienita jest wymagająca co do ziemi. Na glebach przeciętnych i ubogich oraz suchych owocuje słabo. Ziemia powinna być lekko wilgotna.
Stanowisko: słoneczne, osłonięte od wiatru
Grusza Bera Wyśmienita rośnie średnio szybko. Bardzo lubi miejsca zaciszne. Nadaje się do prowadzenia np. przy murach. Bardzo dobrze znosi mocne cięcie. Owocuje średnio obficie.
Odporność: dobra
W zimniejszych rejonach młode grusze Bera Wyśmienita trzeba zabezpieczać przed mrozem. Potem staje się odporna na mróz. Jest mało wrażliwa na choroby.
Nadaje się tylko do uprawy amatorskiej. Rośnie zdrowo bez chemicznych oprysków, ale musi mieć żyzną ziemią.
Zapylacze: Bera Bosca, Bonkreta Williamsa, Diuszesna Wczesna, Hardenpont Zimowa, Jozefinka, Konferencja, Kongresówka, Maria Ludwika
Uwaga! Grusza Bera Wyśmienita jest też częściowo samopylna. Owoce są jednak dorodniejsze, gdy kwiaty są zapylane pyłkiem innych odmian grusz.
Ciekawostki
- Grusza Bera Wyśmienita była celową krzyżówką. Powstała w czasach (połowa XIX wieku), gdy wielu hodowców rywalizowało, kto wyhoduje najsmaczniejsze nowe gruszki. Z tego samego okresu pochodzi grusza Faworytka, która także jest celową krzyżówką.
- Grusza Bera Wyśmienita od razu od wyhodowania wzbudzała zachwyt smakiem owoców.
- W Polsce grusza Bera Wyśmienita była uprawiana i dobrze znana już w latach 80. XIX wieku. „Jest to jedna z najlepszych gruszek, lecz jak sądzę, wymaga osłoniętego stanowiska i pożywnej, głębokiej gleby. W takich warunkach mało gruszek jej sprosta” – pisał o niej Edmund Jankowski (1849-1938), słynny polski pomolog w Ogrodniku Polskim” w 1887 roku.
- Obecnie grusza Bera Wyśmienita jest rzadka. Młode drzewka można kupić m.in. Niemczech, Polsce, Wielkiej Brytanii.
O innych starych odmianach grusz CZYTAJ TUTAJ
Źródło:
- Wiedza własna
- „Ogrodnik Polski”, 1887, 1891 i 1901 rok
- „Deutsche Pomologie”, Wilchelm Lauche, 1882-1883 roku
- „Die Birne – Obstarten Sortennamen und Synonyme”, Johann-Heinrich Rolff, 2002 rok
- „Haandbog dansk Pomologi”, Hans Christian Bredsted, 1890 rok
Na publikację rysunku gruszy Bera Wyśmienita z XIX wieku zgodę udzieliła biblioteka Wageningen UR w Holandii
