W czasie kwitnienia zachwyca ogromną ilością kolorowych przykwiatków. Bugenwilla (Bougainvillea) to pnącze do uprawy na parapecie, balkonie, tarasie. Można je prowadzić jako drzewko.
Bugenwilla to pnącze, ale poprzez mocne cięcie można ją prowadzić jako niskie drzewko, a nawet bonsai. Jej drewno jest jasne, porowate. Fot. Niepodlewam
Popularne nazwy: bogenwila, bogila, bogila grecka, kepalo kiapolo, papierowy kwiat, pukanawila, pua kepalo, puti tai nobiu
Wysokość: 2-4 m
Długość pędów reguluje się poprzez coroczne cięcie. Bugenwilla nadaje się także do prowadzenia w formie drzewka lub bonsai.
Kwitnienie: obfite lub średnio obfite (w zależności od gatunku i odmiany); od maja do września (V-IX); szczególnie dużo kwiatów pojawia się wiosną oraz pod koniec lata, gdy długość dnia wynosi około 10 godzin
Ozdobą bugenwilli są podkwiatki w kolorze białym, różowym, fioletowym, czerwonym. Jest ich bardzo dużo, wyglądają jak wycięte z bibułki. Prawdziwe kwiaty są białe lub żółte i mało widoczne. Można je pomylić z pręcikami.
Bugenwilla w kolorze białym. Fot. Niepodlewam
Zapach: niewyczuwalny
Gleba: pnącze niewymagające; można sadzić w ziemi uniwersalnej do kwiatów
Przesadzanie: młode bugenwille – co roku, starsze co 2-3 lata
Jeśli bugenwilla jest stara i duża, bardzo trudno ją przesadzić (ma znaczne rozmiary i sporo waży). Wtedy co roku należy usunąć z wierzchu donicy starą ziemię i dosypać świeżej.
Donicę z bugenwillą warto wstawić np. do kosza z uszami. Dzięki temu łatwiej ją przenosić na zimę do domu, a latem na balkon. Fot. Niepodlewam
Nawożenie: od kwietnia do lipca (IV-VII), raz w tygodniu nawozem do roślin kwitnących
Podlewanie: latem – obfite, zimą – oszczędne, tak by nie przesuszyć ziemi w donicy
Woda nie powinna stać w podstawce. Do podlewana nadaje się zwykła woda z kranu.
Stanowisko: słoneczne
Lato bugenwilla powinna spędzić na tarasie lub balkonie. Na zimę, koniecznie przed przymrozkami, trzeba ją przenieść do pomieszczenia z oknem, najlepiej słabo ogrzewanego (około 10-15 stopni Celsjusza). Bugenwille dobrze rosną w szklarniach i oranżeriach.
Szczególnie dużo światła potrzebują bugenwille o liściach pstrych.
Bugenwilla o liściach pstrych – to okaz rosnący w Ogrodzie Botanicznym w Powsinie. Fot. Niepodlewam
Cięcie: pod koniec zimy lub w pierwszych dniach wiosny
Bugenwilla zawiązuje pąki kwiatowe na pędach zdrewniałych. Dlatego cięcie powinno być umiarkowanie lecz systematyczne co roku. Starsze pędy drewnieją.
Maksymalnie przycina się bugenwillę do wysokości 1/3 licząc od ziemi. Poprzez cięcie łatwo kształtować jej rozmiary i nadawać pożądany kształt.
Rozmnażanie: przełom zimy i wiosny
Sposoby rozmnażania bugenwilli
- Ukorzenianie sadzonek
- Siew nasion
- Szczepienie
Wytrzymałość na mróz: roślina nieodporna
Bugenwille tolerują jedynie krótki spadek temperatury do około 5 stopni Celsjusza. Po zimnej nocy, np. spędzonej na tarasie, traci liście. Czasami usychają też najmłodsze pędy.
Choroby i szkodniki: pnącze odporne na choroby; ze szkodników zwykle atakują ją mszyce i przędziorki, czasami – tarczniki
Bugenwille rosnące w gruncie (wyłącznie w krajach, gdzie nie ma mrozu) są łatwe w uprawie. W pojemnikach to dość wymagające rośliny. Większość chorób czy opadanie liści jest wynikiem niewłaściwych warunków, zwłaszcza zbyt małej ilości światła i zbyt wysokiej temperatury zimą. Więcej na ten temat CZYTAJ TUTAJ
Warto wiedzieć
W uprawie spotyka się kilka gatunków bugenwilli:
- Bugenwilla gładka (Bougainvillea glabra) – średniej wielkości, obficie kwitnąca
- Bugenwilla okazała (Bougainvillea spectabilis) – intensywnie rosnąca, obficie kwitnąca
- Bugenewilla peruwiańska (Bougainvillea peruwiana) – mocno rosnąca, średnio obficie kwitnąca
Popularne są krzyżówki między tymi gatunkami. Dlatego w katalogach często podawana jest tylko „bugenwilla” oraz odmiana.
Odmian bugenwilli jest mnóstwo, na przykład:
- Deep Purple – różowa
- Purple Dwarf – różowa
