To warzywo wieloletnie odporne na mróz. Szczaw rozmnaża się wiosną oraz w sierpniu z nasion i przez podział kęp. Lubi wilgotną ziemię.

Inne nazwy: Rumex acetosa, Szczaw zwyczajny

Szczaw uprawia się głównie dla liści. Mają kwaskowaty smak. Jadalne są także nasiona.

Cechy: bylina

Szczaw to warzywo wieloletnie. Co 3-4 lata warto go przesadzić, bo z upływem lat w tym samym miejscu rośnie słabiej i zamiera.

Wysokość: około 30-50 cm

W czasie kwitnienia szczaw wypuszcza długi kwiatostan i dorasta do 100 cm. Kwiatostan najlepiej wycinać, bo osłabia rośliny. Poza tym liście z kwitnącego szczawiu są mniej smaczne.

Szerokość: około 30-70 cm

Szczaw jest byliną. Po kilku latach rozrasta się i tworzy kępy roślin potomnych.

Rozmnażanie: nasiona oraz podział kęp

Rozmnażanie szczawiu jest łatwe:

• Nasiona – szczaw sieje się w marcu i kwietniu (III-IV) oraz w pierwszym tygodniu sierpnia (VIII).

Więcej o siewie szczawiu CZYTAJ TUTAJ

• Podział kęp – kępy szczawiu dzieli się łopatką lub szpadlem i sadzi w nowych miejscach. Najlepszy czas na przesadzanie szczawiu to kwiecień i maj (IV-V) oraz sierpień (VIII).

Zbiór: kwiecień – październik (IV-X)

Zastosowanie: liście – do zup, sałatek, sosów oraz czyszczenia np. zardzewiałego metalu; nasiona (zmielone) można dodawać do podpłomyków

Szczaw nadaje poprawom kwaskowaty smak. Zawiera m.in. witaminy, żelazo, kwas szczawiowy.

Kwas szczawiowy, w połączeniu w wapniem, tworzy szczawian wapnia, który może się odkładać w postaci kamieni, np. w nerkach, oraz powodować niedobory wapnia w organizmie. Dlatego nie należy szczawiu jeść zbyt dużo i za często.

Szczaw nie jest jednym warzywem zawierającym kwas szczawiowy. Zawierają go także np. buraki ćwikłowe i rabarbar.

Stanowisko: słoneczne lub półcień

Szczaw to jedno z nielicznych warzyw, które bardzo dobrze znosi zacienienie. Dobrze rośnie nawet pod drzewami, ale pod warunkiem, że ziemia jest wilgotna.

Gdzie siać i sadzić: warzywnik, rabaty kwiatowe

Szczaw można siać i sadzić również na kwietnikach. Jego liście tworzą zielone tło dla innych roślin.

Gleba: żyzna lub przeciętna, wilgotna; odczyn od kwaśnego do obojętnego (pH 4-7)

Szczaw najlepiej rośnie w pierwszym roku po oborniku. Bardzo lubi nawożenie kompostem. Nie jest jednak wybredny co do ziemi. Szczaw rośnie także na słabszej glebie, choć jest wtedy mniej dorodny. Ziemia MUSI być wilgotna, najlepiej głęboko uprawiana. Na suchym piasku oraz w ziemi zasadowej szczaw rośnie słabo i zamiera.

Podlewanie: umiarkowane i obfite

Szczaw lubi podlewanie. Dobrze rośnie na lekko podmokłej ziemi oraz na obrzeżach często podlewanych trawników.

Nawożenie: w amatorskiej uprawie nie ma potrzeby

Odporność na mróz: bardzo dobra

Szczaw bardzo dobrze zimuje w polskim klimacie. Nie ma potrzeby jego okrywania.

Choroby i szkodniki: odporny

Jeśli szczaw choruje, to zwykle z braku wody oraz zbyt wysokiego od odczynu ziemi (pH powyżej 7).

Na szczawiu żerują gąsienice motyli, m.in. czerwieńczyka dukacika.

Ciekawe odmiany szczawiu

• Belwilski – rośnie wolno, późno wybija w kwiatostany
• Lyoński – rośnie szybko, wcześnie wybija w kwiatostany

Warto wiedzieć

• Szczaw zwyczajny (Rumex acetosa) nie jest jedynym szczawiem uprawianym jako warzywo. W ogrodach uprawiane są także jako jarzyny: szczaw tarczolistny (Rumex scutatus) i szczaw żółty (Rumex patientia). Za najlepszy na tradycyjną zupę szczawiową jest uważany szczaw zwyczajny.