Ma skromne wymagania. Świerk serbski rośnie zdrowo, nie sprawia problemów. Jest odporny na mróz. Nie trzeba go podlewać.
Świerk serbski często ma kształt kulisty. Na zdjęciu: odmiana Nana. Fot. Niepodlewam
Pochodzenie: Europa południowo-wschodnia
W naturze świerki serbskie dorastają do 35 m wysokości. W ogrodach sadzi się niskie odmiany ogrodowe.
Inne nazwy: Picea omorika
Wysokość: 2-15 m
Szerokość: 2-3 m
Świerk serbski w młodym wieku rośnie wolno. Zwykle to 3-10 cm rocznie. Starsze świerki serbskie rosną szybciej niż młode.
W zależności od odmiany świerki serbskie są strzeliste, typu płaczącego oraz przypominające spłaszczone kule.
Świerk serbski nie łysieje od ziemi w starszym wieku.
Dziko rosnące świerki serbskie to wysokie drzewa. W ogrodach trzeba sadzić niskie odmiany. Fot. Niepodlewam
Liście: igły zielone, srebrzystozielone lub żółtozielone
Świerk serbski ma igły krótkie i kłujące.
Gleba: przeciętna; odczyn od kwaśnego do zasadowego (pH 5,5-8)
Świerk serbski ma małe wymagania co do ziemi. Świetnie rośnie nawet na piasku. Jest też bardzo tolerancyjny co do jej odczynu. Korzeni się płytko.
Podlewanie: rzadko
Jedynie młode świerki serbskie podlewa się umiarkowanie. Potem nie jest to potrzebne.
Stanowisko: słoneczne; toleruje półcień
Przeznaczenie: pojedyncze egzemplarze w wyeksponowanych miejscach, duże grupy iglaków, duże skalniaki, choinki na Boże Narodzenie
Jeden z mniejszych świerków serbskich to odmiana Peve Tijn. Fot. Niepodlewam
Wytrzymałość na mróz: bardzo dobra
Świerk serbski doskonale wytrzymuje największe mrozy. Nie potrzebuje żadnej ochrony na zimę.
Cięcie: kwiecień, maj, czerwiec (IV-VI)
Świerk serbski nie potrzebuje cięcia co roku. Znosi je bardzo dobrze. Wystarczy przycinanie kosmetyczne, np. aby ograniczyć wysokość lub szerokość, czy nadać świerkowi bardziej regularny kształt. Ran po cięciu nie trzeba zabezpieczać.
Świerk serbski dobrze znosi cięcie również w innych miesiącach.
Igły świerka serbskiego są krótkie i kłujące. Fot. Niepodlewam
Choroby i szkodniki: odporny
Jeśli wiosna jest ciepła, słoneczna i bez silnego wiatru, świerk serbski może atakować mszyca świerkowa. Aby ograniczyć jej liczebność, można spryskiwać świerki silnym strumieniem wody.
Gdy na gałązkach tworzą się galasy (nibyszyszki), trzeba je zrywać i niszczyć. To groźny szkodnik świerków – ochojnik.
Świerk serbski dobrze znosi miejskie zanieczyszczenia.
Ciekawe odmiany świerków serbskich
- Gnom – wysokość 2 m; szerokość 2 m
- Nana – wysokość 4 m; szerokość 2 m
- Peve Tijn – wysokość około 1 m; szerokość 1 m
- Pendula – wysokość 15 m; szerokość 2 m
Warto wiedzieć
- Świerk serbski został odkryty dopiero w 1875 roku.
- Świerk serbski zawiązuje szyszki. Zwisają w dół i mają po 5-10 cm długości. Szyszki, zanim dojrzeją, są fioletowe. Po dojrzeniu stają się brązowe.
