Jest obsypana białymi, delikatnie pachnącymi kwiatami . Stewarcja nibykamelia wyrasta w ogrodzie na małe drzewko. Wygląda zjawiskowo.

Inne nazwy: Kamelia letnia, Kamelia ogrodowa, Stewarcja kameliowata, Stewartia pseudocamellia

Wysokość: 4 m

Szerokość: 2 m

Stewarcja nibykamelia rośnie wolno. Nadaje się do małych ogrodów.

Kwitnienie: czerwiec – sierpień (VI-VIII)

Czasami stewarcja nibykamelia kwitnie jeszcze we wrześniu (IX).

Kwiaty: białe

Stewarcja nibykamelia wypuszcza mnóstwo kwiatów. Nie rozwijają się jednocześnie lecz po kolei, stopniowo. Dzięki temu kwitnienie trwa długo. Bardzo dekoracyjne są także pąki stewarcji – wyglądają jak kuleczki.

Zapach: delikatny, przyjemny

Owoce: torebki (drewniejące)

Torebki z nasionami utrzymują się na stewarcji aż do wiosny. Po pęknięciu mają ciekawy kształt przypominający kometę. Wiosną, gdy stewarcja nibykamelia nie ma jeszcze liści, są ciekawą ozdobą ogrodu. Torebek z nasionami, porównaniu do liczby kwiatów, jest niewiele.

 

Liście: zielone; opadają na zimę

Jesienią liście stewarcji pięknie przebarwiają się na pomarańczowy i czerwony kolor. Stewarcja nibykamelia nadaje do kompozycji kolorystycznych, np. z iglakami.

Zastosowanie: pojedynczy egzemplarz (w małym ogródku) lub grupa kilku krzewów (w większym ogrodzie)

Stewarcja nibykamelia dobrze rośnie np. w towarzystwie różaneczników, azalii, iglaków. Warto ją sadzić w pobliżu furtek, bram, ścieżek tak, aby można było podziwiać z bliska jej niezwykłe pąki i kwiaty. Z daleka są mało widoczne!

Stewarcja nibykamelia zawsze zwraca uwagę swą skromną lecz nietypową urodą.

Stanowisko: lekki półcień

Stewarcja nibykamelia lubi miejsca osłonięte, np. iglakami i różanecznikami. Szczególnie dobrze rośnie, gdy w pobliżu jest strumień lub staw. Korzystnie na nią wpływa wilgoć w powietrzu.

Gleba: żyzna lub przeciętna; odczyn gleby kwaśny (pH 5-6)

Stewarcja nibykamelia toleruje także ziemię bardzo kwaśną (poniżej pH 5) i obojętną (prawie do pH 7). Można ją sadzić w towarzystwie roślin o różnych wymaganiach co do ziemi.

Podlewanie: umiarkowane

Stewarcja nibykamelia ma płytkie korzenie. Lubi mieć ziemię lekko wilgotną lecz nie mokrą. Toleruje lekkie przesuszenie, ale lepiej w starszym wieku. Stewarcje, zwłaszcza młode, korzystnie jest ściółkować, np. korą lub szyszkami. Dzięki temu ich płytkie korzenie są mniej narażone na przesuszenie.

Nawożenie: kwiecień – maj (IV-V)

Najlepiej używać nawozu wieloskładnikowego do krzewów kwitnących kwasolubnych, np. różaneczników i azalii.

Stewarcja nibykamelia nie potrzebuje częstego nawożenia. Wystarczą 2-3 dawki nawozu w odstępach 2-3 tygodnie.

Rozmnażanie: nasiona, sadzonki zdrewniałe

Stewarcja nibykamelia jest trudna do rozmnożenia z nasion. Bardzo rzadko się zdarza, że rozsiewa się sama. Problemem jest zauważenie siewek (długo wschodzą, łatwo je przeoczyć podczas pielenia).

Sadzonki stewarcji najlepiej ukorzeniać w kwietniu i maju (IV-V) w skrzynkach z kwaśną ziemią, np. do różaneczników.

Cięcie: kwiecień – sierpień (IV-VIII)

Stewarcja nibykamelia dobrze znosi przycinanie przez cały sezon. Nadaje się nawet na bonsai, ale wtedy słabo kwitnie. Im bardziej tnie się stewarcję, tym mniej ma kwiatów.

Pąki kwiatowe stewarcja nibykamelia zawiązuje późnym latem w roku poprzedzającym kwitnienie. Dlatego najlepiej przycinać ją zawsze oszczędnie, by uciąć jak najmniej pąków kwiatowych. Gałązki z kwiatami nadają się np. na ikebanę.

Stewarcja nibykamelia rzadko potrzebuje mocniejszego cięcia (wolno rośnie). Wystarczy cięcie kosmetyczne. Wiosną wycina się ewentualne przemarznięte gałązki.

Wytrzymałość na mróz: dobra

Stewarcja nibykamelia wytrzymuje mróz do minus 30 stopni Celsjusza, ale jeśli jest śnieg. Na mróz najmniej są odporne korzenie (podobnie jak w przypadku magnolii). Dlatego na zimę stewarcja nibykamelia powinna być koniecznie ściółkowana korą lub szyszkami.

Młode stewarcje warto na zimę dodatkowo chronić np. słomianymi matami. W razie przemarznięcia stewarcja nibykamelia dobrze się regeneruje.

Choroby i szkodniki: odporna

Stewarcja nibykamelia to wyjątkowo zdrowo rosnąca roślina. Nie lubią jej szkodniki.

Warto wiedzieć

• Stewarcja nibykamelia pochodzi z Azji. W naturze rośnie w Japonii i Korei.

• Do Europa stewarcja nibykamelia trafiła w XVII wieku. Być może przywieźli ją z Azji misjonarze. Wówczas był on ogromny rarytas kolekcjonerski.

• Nazwę stewarcja nibykamelia ma nazwę na cześć Johna Stuarta (1713-1792) – premiera Wielkiej Brytanii i nauczyciela króla Jerzego III. Był on wielkim pasjonatem ogrodów i kolekcjonerem roślin. Brał udział w zakładaniu m.in. królewskich Kew Gardens w Wielkiej Brytanii. Ponoć właśnie John Stuart posadził w Kew Gardens stewarcję nibykamelię.
  Pierwotnie stewarcję nazwano na jego cześć stuartią. Potem botanicy mylili jego nazwisko i ostatecznie została stewarcja (stewartia).

• Stewarcja nibykamelia jest spokrewniona m.in. z kamelią japońską oraz herbatę chińską. Jest do nich podobna, zwłaszcza do herbaty.