To piękna, stara odmiana z XIX wieku. Sosna pospolita Watereri ma niebieskozielone igły. Nie trzeba jej podlewać. Jest odporna na mróz.

Inne nazwy: Pinus sylvestris Watereri, Sosna zwyczajna Watereri

Wysokość: 6-8 m

Szerokość: 2-3 m

W pierwszych kilkunastu latach sosna pospolita Watereri ma bardzo ładny, prawie kulisty kształt. Stare okazy mają pokrój wysokiego stożka. Sosna pospolita Watereri ma kilka pni, a nie jeden.

Rocznie sosna pospolita Watereri przyrasta tylko po około 10 cm. Wzrost można jeszcze bardziej spowolnić przez wiosenne skracanie młodych pędów,

Liście: igły nie opadające na zimę (kłujące)

Sosny pospolite Watereri mają igły w kolorze niebieskozielony. Zimą – pod wpływem mrozu – igły żółkną. To naturalne zjawisko, a nie choroba. Wiosną – po ustąpieniu mrozów – igły znowu stają się niebieskozielone.

Igły mają żywiczny zapach.

Gleba: przeciętna, piaszczysta; odczyn pH 4-7

Sosna pospolita Watereri jest niewybredna co do ziemi. Bardzo dobrze rośnie nawet na piasku. Ma głęboki i szeroki system korzeniowy (zwłaszcza gdy rośnie w ziemi piaszczystej).

Podlewanie: nie ma potrzeby

Sosna pospolita Watereri bardzo dobrze znosi brak wody. Wystarczy podlewać tylko młode sosny po posadzeniu.

Stanowisko: słoneczne

Sosna pospolita Watereri potrzebuje bardzo dużo słońca. Łysieje, szczególnie od dołu i środka, jeśli ma cień.

Sosny pospolite Watereri źle znoszą przesadzanie w starszym wieku.

Przeznaczenie: pojedyncze egzemplarze lub grupa kilku sztuk, duże skalniaki, ogrody leśne

Wytrzymałość na mróz: bardzo dobra

Sosna pospolita Watereri jest odporna na największe mrozy. Nie potrzebuje żadnego zabezpieczenia na zimę.

Cięcie: marzec-kwiecień (III-IV)

Duże gałęzie i szubki sosny pospolitej Watereri ucina się na przełomie zimy i wiosny (najczęściej w pierwszej połowie marca). Sosna pospolita Watereri dobrze znosi cięcie, o ile nie jest zbyt mocne. Ran nie trzeba zabezpieczać. Zalewa je własną żywicą, która niszczy drobnoustroje.

Główne formowanie sosny pospolitej Watereri powinno polegać nie na cięciu gałęzi, ale usuwaniu wiosną młodych, wiosennych przyrostów. Ucina się lub łamie połowę młodych przyrostów, zanim rozwiną się igły. Dzięki temu sosna pospolita Watereri jest niższa i gęściejsza.

Do końca lutego (II) można też wyłamywać pączki sosny pospolitej Watereri, by ograniczyć jej wymiary.

Choroby i szkodniki: odporna

Sosna pospolita Watereri choruje rzadko. Zwykle powodem zasychania jest brak słońca oraz nadmierne podlewanie. Wtedy mogą ją atakować choroby grzybowe. W czasie śnieżnych zim młode drzewka oraz niskie odmiany sosny może atakować brunatna pleśń śniegowa (obumierają pędy).

Starsze sosny Watereri (po kilkunastu latach) mają tendencję do łysienia od dołu.

Ze szkodników najgroźniejsze są ochojnik sosnowy oraz zwójka sosnóweczka.

Sosna pospolita Watereri nie lubi zanieczyszczonego, miejskiego powietrza. Reaguje m.in. częstym zrzucaniem igieł (co 2 lata, a nie co 3-4 lata). Przy dużym zanieczyszczeniu powietrza może podsychać.

Warto wiedzieć

• Sosna pospolita Watereri to bardzo stara odmiana z 1865 roku. Wyhodował ją Anthony Waterer – znany szkółkarz angielski. Z jego szkółki pochodzi także wiele innych odmian, m.in. azalii i różaneczników, uprawianych do dziś.

• Sosna pospolita Watereri ma oddzielne kwiaty żeńskie i męskie. Pyłek przenosi wiatr. Z kwiatów żeńskich rozwijają się szyszki, z których nasiona rozsiewają się po 2-3 latach.