To bardzo stara odmiana. Śliwa Piękna z Leuven ma granatowe, owalne owoce dojrzewające w sierpniu. Obficie owocuje zwłaszcza w starszym wieku. Zdrowo rośnie.

Inne nazwy: Belle de Louvain, Piękna z Louvain, Piękna z Lowanium

Pochodzenie: przed 1840 rok (Belgia)

Dojrzewanie: sierpień (VIII)

Pierwsze śliwki zbiera się od połowy sierpnia (VIII).

Owoce: średniej wielkości; owalne; skórka gładka, mocna, granatowa; miąższ zielonożółty, jędrny, lekko kamienisty, bardzo o soczysty, słodki, smaczny

Śliwka Piękna z Leuven kwitnie późno i owocuje co roku. Bardzo obficie owocują zwłaszcza stare drzewa.

Przeznaczenie: do jedzenia na surowo i suszenia

Gleba: przeciętna; odczyn zbliżony do obojętnego (pH 6,7-7,2)

Piękna z Leuven jest niewymagająca co do ziemi.

Stanowisko: słoneczne

Rośnie średnio silnie. Drzewo ma strzelistą koronę.

Odporność: bardzo dobra

Śliwka Piękna z Leuven dobrze znosi mróz. Rośnie zdrowo. Nie potrzebuje oprysków.

Podobnie jak inne śliwy, atakuje ją owocówka śliwkóweczka. Szkodnik powoduje robaczywienie śliwek.

Zapylacze: Avalon, Czar, Edda, Haganta, Herman, Jefferson, Królowa Wiktoria, Mirabelka z Nancy, Opal

Śliwka Pięna z Leuven jest także samopylna. Pyłek z kwiatka na kwiatek muszą jednak przenieść owady, m.in. pszczoły.

Ciekawostki

• Śliwa Piękna z Leuven to odmiana belgijska. Odkrył ją Baptiste van Mons (1765-1842) – słynny belgijski botanik i pomolog w Leuven (Louvain) w Belgii.

W tej samej miejscowości Baptiste van Mons znalazł gruszę Duanna Zimowa, znaną także jako Dziekanka Zimowa. Rosła w przyklasztornym ogrodzie.

• Śliwki Piękne z Leuven uprawiano w Polsce głównie na przełomie XIX i XX wieku. Obecnie to rarytas. Odmiana ta jest ciągle uprawiana m.in. w Belgii, Holandii i Wielkiej Brytanii. Tam można kupić młode drzewka.

Źródło:

• Wiedza własna
• Nederlandsche Fruitssorten, 1942 rok
• Ogrodnik Polski, 1885 rok

Na publikację rysunku śliwy Piękna z Leuven z XIX wieku zgodę udzieliła biblioteka Wageningen UR w Holandii