Szczaw można siać wiosną oraz w sierpniu. Siew szczawiu jest łatwy. Wschodzi szybko i nie przemarza. Lubi wilgotną ziemię.

Szczaw to warzywo wyjątkowo łatwe uprawie. Jest też niewybredny. Raz posiany, rośnie wiele lat w tym samym miejscu. Gdy się rozkrzewi, można go rozmnażać przez podział kęp.

Termin siewu szczawiu

• Marzec
• Kwiecień
• Sierpień – najlepiej pierwszy tydzień tego miesiąca

Uwaga! Szczaw posiany wiosną zaczyna plonować po 2-3 miesiącach. Gdy siew szczawiu jest w sierpniu, pierwsze listki ukazują się zwykle już po kilku dniach. Plon zbiera się jednak dopiero wiosną następnego roku. Najczęściej to kwiecień lub maj (IV-V), w zależności od pogody.

Głębokość siewu

Szczaw najlepiej siać na głębokość około 1 cm.

Gdzie siać

Szczaw sieje się od razu do gruntu. W warzywniku zwykle siew szczawiu wykonuje się w rzędach, wyznaczonych co 20 cm.

Można też siać szczaw na małych powierzchniach, np. w kształcie małego koła. Taki siew szczawiu stosuje się najczęściej na rabatach kwiatowych. Szczaw tworzy ładne, zielone tło np. dla aksamitek i cynii.

Gdy szczaw wzejdzie zbyt gęsto, trzeba go przerwać.

Szczaw najlepiej z warzyw toleruje zacienienie. Dobrze rośnie np. pod drzewami i płotami.

Jaka ziemia

Szczaw jest bardzo tolerancyjny co do ziemi. Może być przeciętna, ale musi być wilgotna. W suchej ziemi szczaw słabo wchodzi i rośnie.

Szczaw jest najbardziej dorodny, jeśli rośnie w ziemi zasilonej kompostem lub w pierwszym roku po nawożeniu obornikiem.

Ziemia może mieć odczyn od bardzo kwaśnego do obojętnego (pH 4-7). Szczaw źle rośnie w ziemi wapiennej.

Kiełkowanie

Szczaw najlepiej kiełkuje w temperaturze od 10 stopni Celsjusza (gleby). Trwa to zwykle 5-14 dni.

Najlepiej szczaw wschodzi, gdy ma wilgotną ziemię. Jeśli jest sucho, trzeba go koniecznie podlewać.

Szczaw jest całkowicie odporny na mróz. Siewek szczawiu nie trzeba przykrywać, gdy zapowiadane są przymrozki.

Warto wiedzieć

• W ogrodach uprawia się różne gatunki szczawiu. Najpopularniejsze to szczaw zwyczajny (Rumex acetosa), szczaw tarczolistny (Rumex scutatus) oraz szczaw żółty (Rumex patientia). Siew szczawiu różnych gatunków jest taki sam.

• Wiele gatunków szczawiu ma właściwości lecznicze. To szczaw kędzierzawy, szczaw lancetowaty, szczaw skupiony, szczaw tępolistny. Wszystkie nazywa się popularnie kobylak, kobyli szczaw lub koński szczaw. Od wieków kobylak był wykorzystywany jako lek przeciw biegunkom. Stosowano go także w leczeniu czerwonki.

• Szczaw zwabia do ogrodu rzadkiego motyla. Czerwieńczyk dukacik składa jaja na liściach szczawiu, z których wylęgają się gąsienice.