To nawóz potasowy mineralny. Siarczan potasu polecany jest zwłaszcza do zasilania roślin wrażliwych na chlorki: owocowych, warzyw, kwiatów, trawników.

Siarczan potasu to nawóz potasowy. Jest pochodzenia mineralnego (naturalnego lub sztucznego). Zawiera także siarkę.

Stosowany jest zwłaszcza do zasilania roślin wrażliwych na chlor i zasolenie gleby.

 

Skład siarczanu potasu

• Potas – do 50%
• Siarka – do 45%

 

Siarczan potasu ma postać granulek lub proszku w kolorze białym. Nie jest higroskopijny, czyli nie ma tendencji do zbrylania, np. podczas dłuższego przechowywania. Można go kupić w Sklepie Niepodlewam: Nawóz Siarczan Potasu granulowany Ogród Start 2 kg

Stosowany może być cały sezon. Polecany jest zwłaszcza przed sadzeniem i siewem. Dobrze rozpuszcza się w wodzie. Po rozrzuceniu w ogrodzie powinien być przykryty ziemią lub ściółką.

Przeciętna dawka to garść siarczanu potasu ma metr kwadratowy warzywnika, rabaty, trawnika – raz w sezonie.

 

Zastosowanie siarczanu potasu w ogrodzie

1. Wzbogacanie gleby w potas

Zawiera bardzo dużo potasu – do 50%. To składnik, którego często brakuje w glebie, zwłaszcza jeśli w ogrodzie nie używa się ściółek, kompostu i innych nawozów organicznych.

Potas poprawia m.in. gospodarkę wodną roślin. Dzięki temu są bardziej odporne na brak wody. Potas ma też wpływ na wybarwienie, smak, zapach i lepsze przechowywanie owoców. Nawożenie potasem to jeden ze sposobów zapobiegania gorzknienia ogórków.

Gorzknienie ogórków – 7 sposobów zapobiegania

2. Nawożenie roślin wrażliwych na chlorki

Nawozy potasowe występują w dwóch formach: chlorkowej (tańsze) oraz siarczanowej (droższe). Siarczan potasowy jest drugą formą (siarczanową), polecaną do nawożenia roślin wrażliwych na chlorki w glebie. To np. agrest, bób, cebula, fasola, malina, ogórek, papryka, porzeczka biała, porzeczka czerwona, sałata, winorośl.

Nawożenie siarczanem potasowym lubią też inne warzywa, mniej wrażliwe na chlorki, np. kalafior, kapusta, marchew, pietruszka, pomidor, por, porzeczka czarna, seler, słonecznik, ziemniaki.

3. Wzbogacanie gleby w siarkę

W siarczanie potasu jest także siarka. Ten pierwiastek ma wpływ m.in. na przyswajanie azotu. Jego wystarczająca ilość w glebie skutkuje przyrostem zielonej masy. Siarka ma też wpływ na wzrost odporności roślin na choroby.

4. Nawożenie trawnika

Siarczanu potasu można używać do zasilania trawników. Dzięki potasowi trawa lepiej się korzeni i jest bardziej odporna na suszę oraz choroby grzybowe. Źdźbła są lepiej wykształcone i bardziej odporne na deptanie.

Szczególnie dużo potasu trawa potrzebuje po letnich suszach oraz bezśnieżnych zimach, a także intensywnie użytkowana, np. do gry w piłkę.

5. Nawożenie kwiatów cebulowych

Na wiosenne nawożenie potasem w postaci siarczanowej dobrze reagują kwiaty cebulowe. Dzięki temu cebulki lepiej zimują, a także dorodniej kwitną.

Nawóz rozsypuje się wokół kwiatów i lekko przysypuje ziemią albo ściółką.

Sklep Niepodlewam poleca: Siarczan potasu

6. Nawożenie truskawek

Siarczanu potasu można używać do zasilania truskawek w marcu – kwietniu. Potas ma wpływ na lepszy smak i wybarwienie owoców. Zwiększa też odporność truskawek na choroby grzybowe.

7. Nawożenie roślin ozdobnych

Przed sadzeniem kwiatów jednorocznych ziemię można najpierw posypać siarczanem potasu, a następnie z nią wymieszać.

Zasilanie siarczanem potasu lubią także ozdobne rośliny dwuletnie i wieloletnie, np. bratki i chryzantemy.

Warto wiedzieć

• Siarczan potasu to nawóz potasowy. Inne nawozy potasowe to np. kainit i sól potasowa.

Nawozy potasowe różnią się m.in. zawartością potasu.

• Przed wiekami siarczanu potasu używano w medycynie, m.in. do leczenia szkorbutu i hipochondrii. Uważa się, że do celów medycznych jego przepis opracował go Christopher Glaser (1615-1678) – szwajcarski chemik.

W Polsce siarczanu potasu używano do nawożenia roślin już w XIX wieku.

„Siarczan potasu, sztucznie przygotowany, jest nawozem dobrym, ale drogim (centnar po 5 rb.). Zawiera on do 30% potażu, a służy do zasilania roślin doniczkowych, truskawek, niektórych warzyw i t.p.” – pisał Edmund Jankowski w książce „Zasilanie ogrodów i roślin ogrodowych nawozami” z 1912 roku.