Sałata rzymska – uprawa i wymagania

Jest mało wymagająca i odporna. Sałata rzymska tworzy rozety długich liści. Dobrze się przechowuje. To tradycyjny składnik m.in. sałatki Cezara.

Sałata rzymska ma wydłużone liście. Fot. Niepodlewam

Inne nazwy: Sałata długolistna

Liście sałaty rzymskiej zwykle mają kolor od jasno- do ciemnozielonego, rzadko czerwony. Jest łatwiejsza w uprawie niż np. sałata masłowa.

Cechy: roślina jednoroczna

Wysokość: 20-40 cm (w zależności od odmiany)

Poszczególne odmiany różnią się dość znacznie wielkością. W czasie kwitnienia osiągają około 100 cm (wraz z pędem kwiatowym).

Szerokość: około 20 cm

Sałaty rzymskie tworzą długie, luźne rozety. Aby zawiązały główki, potrzebują chłodu.

Liście można obrywać pojedynczo lub wyrywać całe rośliny w korzeniami.

W czasie kwitnienia sałaty rzymskie osiągają 100 metrów wysokości. Wyglądają wtedy bardzo malowniczo. Fot. Niepodlewam

Rozmnażanie: nasiona

Sałata rzymska – podobnie jak inne sałaty – jest wrażliwa na długość dnia. Gdy dzień jest długi, zakwita. Staje się wtedy niesmaczna. Dlatego trzeba przestrzegać terminów siewu.

Sałatę rzymską można siać od razu do gruntu albo z rozsady. Termin: od 1 kwietnia do 31 maja (IV-V). Najkorzystniejszy jest termin kwietniowy.

Rozsadę robi się zwykle wtedy, gdy wiosna jest zimna (ze zmrożoną ziemią) albo gdy brakuje miejsca w warzywniku.

Głębokość siewu: 1 cm

Więcej o siewie sałaty rzymskiej CZYTAJ TUTAJ

Sałata rzymska wschodzi w ciągu 4-7 dni, ale w temperaturze od 15 stopni Celsjusza. Świetnie znosi wiosenne przymrozki.

Zastosowanie: sałatki, w tym sałatka Cezara, na kanapki, dekoracja dań

Ma smak podobny jak sałata łodygowa. Liście są grube, mocne. Do jedzenia nadaje się do zakwitnięcia. Potem liście stają się twarde, niesmaczne.

Stanowisko: słoneczne

Gdzie siać i sadzić: warzywnik, szklarnia, tunel foliowy, donice

Niektóre odmiany sałaty rzymskiej mają liście czerwonawe lub czerwone. Fot. Niepodlewam

Gleba: przeciętna lub żyzna, próchnicza; odczyn od lekko kwaśnego do lekko zasadowego (pH 6-7,5)

Sałata rzymska najlepiej rośnie w pierwszym roku po oborniku. Bardzo lubi stanowiska nawiezione kompostem.

Podlewanie: umiarkowane

Sałaty rzymskie mają mocny system korzeniowy. Lubią mieć lekko wilgotną ziemię lecz nie mokrą. Tolerują lekkie przesuszenie.

Nawożenie: w amatorskiej uprawie nie ma potrzeby

Jeśli sałata rzymska jest uprawiana w donicy, można zrobić wyjątek – zasila się raz w tygodniu, najlepiej naturalnym nawozem.

Odporność na mróz: do minus 6 stopni Celsjusza

Choroby i szkodniki: odporna

Sporadycznie sprawia problemy. Rośnie zdrowo. Jest bardziej odporna niż np. sałata masłowa.

Występowaniu chorób grzybowych sprzyjają nadmierne podlewanie oraz podmokła gleba.

Ciekawe odmiany sałaty rzymskiej

  • Blonde Maraichere – liście zielone
  • Liwia – liście zielone
  • Parris Island – liście zielone

Sałata rzymska Blonde Maraichere. Fot. Niepodlewam

Warto wiedzieć

  • Sałata rzymska jest uprawiana w Polsce co najmniej od XVI wieku. Najprawdopodobniej do Polski została sprowadzona za królowej Bony (1494-1557).