Ma pstre liście. Runianka japońska Variegata to zimozielona roślina okrywowa. Lubi półcień oraz cień. Jest odporna i niewymagająca. Nie trzeba jej podlewania.
Runianka japońska Variegata tworzy niskie kobierce w zacienionych miejscach. Fot. Niepodlewam
Inne nazwy: Pachysandra terminalis Variegata
Cechy: krzewinka zimozielona
Jej główną ozdobą są liście. To bardzo łatwa w uprawie roślina okrywowa. Można po niej od czasu do czasu deptać.
Rok wyhodowania: przed 1859 rokiem (Japonia)
Hodowca: nieznany
Wysokość: 15-20 cm
Szerokość: około 20 cm
Kwitnienie: marzec – kwiecień (III-IV)
Kwiaty: białe
Kwiaty są niepozorne.
Zapach: delikatny; przyjemny
Liście: biało-zielone (pstre)
Liście runianki Variegata są pstre. Fot. Niepodlewam
Zastosowanie: zamiast trawnika w miejscach zacienionych, kobierce, ogrody w stylu naturalnym, ogrody leśne, skraje lasów, pod drzewami liściastymi, skalniaki, groby
Stanowisko: półcień i cień
Gleba: przeciętna, o odczynie od kwaśnego do obojętnego (pH 5-7)
Ma bardzo małe wymagania co do ziemi.
Podlewanie: jedynie po posadzeniu i w czasie suszy
Nawożenie: kwiecień – maj (IV-V)
Runianki japońskie nie wymagają obfitego nawożenia. Dobrze znoszą również jego brak.
Wystarczy zasilanie raz na 3-4 tygodnie. Można użyć dowolnego nawozu do roślin ozdobnych z liści.
Cięcie: nie ma potrzeby
Przesadzanie: nie ma potrzeby
Rozmnażanie: podział kęp, sadzonki pędowe
Sadzenie: marzec – maj (III-V) lub sierpień – wrzesień (VIII-IX)
Runianki w pojemnikach można sadzić także latem.
Odporność na mróz: bardzo dobra
Choroby i szkodniki: odporna
Warto wiedzieć
- Variegata to jedna z najstarszych odmian runianki japońskiej. Dla Europejczyków jest znana od 1859 roku. Jednak najprawdopodobniej jest znacznie starsza.
