Nasiona, szczepienie, odkłady – w zależności od wybranego sposobu rozmnażanie orzecha włoskiego (Juglans regia) jest łatwe albo trudne. Można zacząć jesienią lub wiosną.

Orzech włoski (Juglans regia) wyhodowany z nasiona. Fot. Niepodlewam

Orzech włoski (Juglans regia) rozmnaża się na kilka sposobów:

1. Siew nasion

To najbardziej popularny i łatwy sposób. Nasiona wysiewa się w październiku, ale – po ich odpowiednim przechowaniu przez zimę – można też na przełomie marca i kwietnia.

Zalety

Rozmnażanie orzecha włoskiego z siewu nie jest trudne nawet dla amatorów.
Można wyhodować własną odmianę.
To sposób bardzo tani. Kosztuje tylko co… jeden orzech.

Wady

Orzechy włoskie wyhodowane z nasion rzadko mają takie same cechy jak rośliny mateczne. Zdarzają się jednak czasami przyjemne niespodzianki – ich orzechy bywają duże, o miękkich skorupach.
Na pierwsze owoce trzeba czekać zwykle co najmniej 7-10 lat.

Orzechy włoskie – rozmnażanie z nasion

2. Szczepienie

Jest bardzo trudne dla amatorów. W krajach klimatu umiarkowanego, jakim jest Polska, rozmnażanie orzecha włoskiego przez szczepienie możliwe jest tylko w szklarniach (wczesną wiosną). Dlatego najwygodniej po prostu kupić zaszczepione drzewko orzecha włoskiego wybranej odmiany.

Zalety

Szczepione orzechy włoskie dokładnie powtarzają cechy roślin matecznych.
Można wybrać odmianę, czyli wiadomo dokładnie jak drzewo będzie owocowało.
Drzewka szczepione bardzo szybko zaczynają owocować. Czasami pierwsze orzechy można zbierać już po 2-3 latach od posadzenia.

Wady

Rozmnażanie orzecha włoskiego przez szczepienie jest bardzo trudne, nawet dla doświadczonych ogrodników.

3. Odkłady

Jest trudne i możliwe tylko w przypadku orzechów o pokroju krzaczastym (a to dość rzadko spotykana forma). Nie zawsze się udaje (zwłaszcza w suche lata). Ukorzenianie zaczyna się wiosną (najlepiej w marcu).

Zalety

Ukorzeniona sadzonka zawsze powtarza identyczne cechy jak orzech-matka.
To bardzo tani sposób wyhodowania orzecha włoskiego. Potrzeba tylko czasu i cierpliwości.

Wady