Pięknie kwitnie całe lato. Pięciornik krzewiasty jest niewymagający oraz odporny. Dobrze rośnie nawet na piasku, ale musi mieć dużo słońca.

Inne nazwy: Potentilla fruticosa

Wysokość: 40-120 cm (w zależności od odmiany i cięcia)

Szerokość: 40-120 cm (w zależności od odmiany i cięcia)

Pięciornik krzewiasty ma mnóstwo odmian, w tym wiele karłowych. Jego rozmiary można korygować cięciem, które znosi doskonale.

Kwitnienie: czerwiec – wrzesień (VI-IX)

Pięciornik krzewiasty, jeśli jesień jest słoneczna, kwitnie często jeszcze w październiku (X).

Kwiaty: białe, żółte, różowe, pomarańczowe, pomarańczowoczerwone (w zależności od odmiany)

Pięciornik krzewiasty kwitnie obficie lub bardzo obficie (w zależności od odmiany). Najwięcej kwiatów ma na słonecznych stanowiskach. W półcieniu pięciornik krzewiasty kwitnie słabo, zaś w cieniu – wcale.

Kwiaty mają średnicę 1-3 cm. Są pojedyncze.

Zapach: delikatny, przyjemny lub brak (w zależności od odmiany)

Pięciorniki krzewiaste pachną rzadko.

Owoce: bez wartości dekoracyjnej

Pięciornik krzewiasty dość łatwo się rozsiewa, ale nie jest ekspansywny. Jeśli w ogrodzie rosną różne odmiany pięciorników można wyhodować z takich siewek własną odmianę.

Liście: zielone lub niebieskozielone (rzadziej); opadają na zimę

Jesienią liście pięciornika krzewiastego przebarwiają się w odcieniach kolorów żółtego, pomarańczowego, czerwonego.

Zastosowanie: pojedynczy egzemplarz lub grupa kilku krzewów, obwódki, niskie żywopłoty, skalniaki, alpinaria, dekoracja grobów (karłowe odmiany), uprawa w donicach na balkonie

Stanowisko: słoneczne

Pięciornik krzewiasty lubi rosnąć w silnie nasłonecznionych miejscach. Gdy ma za mało słońca, mniej kwitnie i łysieje.

Gleba: przeciętna lub słaba; może być z małym dodatkiem gliny; odczyn gleby od kwaśnego do mocno zasadowego (pH 5-8,5)

Pięciornik krzewiasty jest wyjątkowo tolerancyjny co do ziemi. To jeden z najlepszych krzewów ozdobnych na słabą, piaszczystą glebę. Kwitnie niezawodnie.

Podlewanie: nie potrzebuje

Pięciorniki potrzebują podlewania jedynie w czasie suszy oraz po posadzeniu. Nadmiar wody może spowodować gnicie korzeni i zamieranie pięciornika krzewiastego.

Nawożenie: kwiecień – maj (IV-V)

Najlepiej używać nawozu wieloskładnikowego do krzewów kwitnących.

Pięciornik krzewiasty nie potrzebuje częstego nawożenia. Wystarczą 2-3 dawki nawozu w odstępach 2-3 tygodnie. Wybacza, jeśli zapomni się o nawożeniu (nawet przez cały sezon).

Rozmnażanie: nasiona, sadzonki zdrewniałe, odkłady poziome i pionowe

Pięciornik krzewiasty rozsiewa się sam, ale siewki bywają niepodobne do rośliny matecznej. Abu kwiaty zostały zapylone, w pobliżu muszą rosnąć przynajmniej dwa pięciorniki. Pięciornik krzewiasty nie jest samopylny.

Sadzonki pięciornika krzewiastego najlepiej ukorzeniać w maju lub czerwcu (V-VI) w skrzynkach z lekką, przepuszczalną ziemią.

Najłatwiej pięciorniki krzewiaste rozmnaża się z odkładów. Gdy krzewy są rozrośnięte, często pędy ścielące się po ziemi ukorzeniają się same.

Cięcie: marzec (III)

Pięciornik krzewiasty wcześnie zaczyna wegetację. Dlatego nie należy opóźniać terminu cięcia. Zbyt późne cięcie, to mniej kwiatów.

W marcu (III) wycina się przy ziemi 1-2 najstarsze pędy. Pozostałe trzeba skrócić o 1/3.

Pięciornik krzewiasty dobrze kwitnie także bez przycinania. Jednak wtedy łysieje wewnątrz i zamienia się w niekształtny krzak.

Wytrzymałość na mróz: bardzo dobra

Pięciornik krzewiasty wytrzymuje największe mrozy. Nie potrzebuje zabezpieczenia przed mrozem.

Choroby i szkodniki: odporny

Pięciornik krzewiasty rośnie zdrowo. Jeśli choruje, to zwykle przyczyną jest brak słońca i nadmierne podlewanie. Atakują go wtedy choroby grzybowe. Pięciornika krzewiastego nie lubią szkodniki.

Ciekawe odmiany

• Abbotswood – kwiaty białe
• Goldfinger – kwiaty żółte
• Hachmann`s Gigant – kwiaty jasnożółte
• Hopleys Orange – kwiaty pomarańczowe
• Klondike – kwiaty ciemnożółte
• Longacre – kwiaty jasnożółte
• Pink Beauty – kwiaty różowe
• Primrose Beauty – kwiaty białe
• Red Ace – kwiaty pomarańczowoczerwone

Warto wiedzieć

• Jak podaje David E. Jones w książce „Zatrute strzały” północnoamerykańscy Indianie uważali pięciornik krzewiasty za roślinę magiczną. Wierzyli, że strzała z wyciągiem pięciornika, jeśli trafi z serce wroga, zniszczy go na zawsze. Podobnie miały działać przeżute korzenie tej rośliny wyplute w kierunku wroga. W ten magiczny sposób Indianie chcieli zniszczyć w 1876 roku George`a Custera – dowódcę amerykańskiej armii w bitwie nad Little Bighorn. Ponoć zastosowanie magii nie wyszło, bo w okolicy nie rosły pięciorniki. Indianie jednak bitwę wygrali. Prawie wszyscy Amerykanie, łącznie z dowódcą Custerem, zginęli.