Ma wielkie, wspaniałe kwiaty. Passiflora błękitna, znana też jako męczennica, jest pnączem, idealnym do uprawy doniczkowej w szklarniach, oranżeriach, na werandach. Kwitnie całe lato.

Inne nazwy: Kwiat Męki Pańskiej, Męczennica błękitna, Męczennica modra, Męczennica zwyczajna, Pasiflora błękitna, Passiflora caerulea

Pochodzenie: Ameryka Południowa

Cechy: pnącze

W polskim klimacie passiflorę błękitną uprawia się w donicach, szklarniach, oranżeriach. Nie zimuje w gruncie, gdyż wytrzymuje tylko przymrozki do około minus 5 stopni Celsjusza.

Passiflorę trzeba uprawiać przy podporach. Jeśli jest przenoszona na lato i zimę w inne miejsca, najwygodniejsze są drabinki lub kratki wbijane w ziemię w donicy. Powinny mieć wysokość co najmniej 150 cm. Passiflory rosną większe, ale ich długie pędy można wtedy rozpinać także na oknach czy ścianach.

Długość: 2-5 m

W dobrych warunkach, np. w oranżerii, passiflory błękitne mogą osiągać nawet 10 m długości. Rosną szybko.

Kwitnienie: czerwiec – październik (VI-X)

Im więcej mają słońca, tym bujniej passiflory kwitną. Pod koniec lata, gdy dni stają się krótsze i jest mniej słonecznych dni, pąki kwiatowe przestają się otwierać. To oznaka nadchodzącej jesieni.

Kwiaty: białe, fioletowe, niebieskie

Kwiaty passiflory błękitnej mają średnicę 10-20 cm. Zwracają uwagę oryginalnym kształtem – każdy jest jak dzieło sztuki.

Zapach: niewyczuwalny lub delikatny

Ziemia: żyzna; odczyn lekko kwaśny (pH 5,5-6,5)

Passiflora lubi ściółkowanie, np. korą. Nadaje się też do uprawy hydroponicznej.

Nawożenie: raz w tygodniu; od kwietnia do połowy sierpnia (IV-VIII)

Najlepsze są nawozy do roślin kwitnących.

Podlewanie: latem – obficie, wiosną i jesienią – oszczędnie, a zimą – skąpo

Stanowisko: słoneczne

Passiflory błękitne najlepiej uprawiać w bardzo słonecznych pokojach, na werandach, w oranżeriach, szklarniach. Na lato można je wynosić na słoneczne balkony i tarasy.

Zimę passiflora powinna spędzać w słabo ogrzewanym pomieszczeniu, ale KONIECZNIE jasnym. Najlepsza jest temperatura około 10 stopni Celsjusza.

W czasie kwitnienia najlepiej passiflory nie przestawiać. Może zareagować zrzucaniem kwiatów.

Cięcie: marzec (III)

Passiflory błękitne o długości do 2 m przycina się nad 6-8 oczkiem licząc od dołu. Większe passiflory (w oranżeriach) można przycinać wyżej.

Z uciętych pędów warto zrobić sadzonki.

Rozmnażanie: sadzonki i nasiona

• Sadzonki – pędowe lub wierzchołkowe; najlepsze są półzdrewniałe. Ukorzenia się od kwietnia do sierpnia (IV-VIII). Sadzonki długo wypuszczają pierwsze korzenie, zwłaszcza gdy dni są pochmurne i chłodne.
• Nasiona – siew cały rok; nasion nie należy zbyt długo przechowywać. Ograniczeniem w kiełkowaniu mogą być temperatura oraz nasłonecznienie. Passiflory wschodzą TYLKO w ciepłych pomieszczeniach (minimum 20 stopni Celsjusza) i gdy mają dużo światła. Dlatego miesiącach chłodnych i pochmurnych siew passiflory najlepiej wykonać np. w miniszklarenkach ze sztucznym oświetleniem. Rośliny wyhodowane z nasion kwitną od drugiego roku uprawy.

Warto wiedzieć: passiflory błękitne z nasion różnią między sobą, np. wielkością kwiatów. Okazy szczególnie piękne rozmnaża się przez sadzonki. Wtedy rośliny potomne są identyczne, jak passiflora mateczna.

Przesadzenie: co roku; w marcu lub kwietniu (III-IV)

Najlepsza jest ziemia kompostowa. Jeśli podłoże ze sklepu, to maksymalnie żyzne.

Przesadzanie – zwłaszcza starszych egzemplarzy – najlepiej połączyć z cięciem. Najpierw przycina się passiflorę, a potem przesadza (tak jest wygodniej).

Wytrzymałość na mróz: do minus 5 stopni Celsjusza

Starsze passiflory (zdrewniałe) potrafią wytrzymać mróz nawet do minus 10 stopni Celsjusza, ale to odchorowują.

Choroby i szkodniki: odporna

Passiflora błękitna rzadko jest atakowana przez choroby i szkodniki.

Może sprawiać problemy z dwóch przyczyn: gdy ma mało słońca latem oraz za ciepło zimą.

Dlatego latem warto wynosić ją taras czy werandę. Zimą zaś trzymać w słabo ogrzewanym pokoju czy garażu z oknem.

Przyczyną zamierania korzeni jest zwykle nadmierne podlewanie w okresie spoczynku.

Ciekawe odmiany passiflory błękitnej

• Constance Elliott – kwiaty białe
• Empress Eugene – kwiaty fioletowe
• Grandiflora – kwiaty niebieskie

Warto wiedzieć

• Passiflory błękitne były bardzo popularne w polskich domach na przełomie XIX i XX wieku. Kto miał słoneczną werandę, uprawiał na niej właśnie passiflorę błękitną – ku podziwowi sąsiadów i gości.

„Roślinę tę rzadko napastuje robactwo. Znosi ona i lubi najstraszniejszą spiekotę i w wielkim gorącu udaje się dobrze” – pisał Robert Betten w książce „Praktyczna hodowla kwiatów w pokoju” z 1901 roku.

• Nazwę passiflora wywodzi się od łacińskich słów passio (cierpienie, męczarnia) oraz flos (kwiat). Stąd polska nazwa – męczennica.

Od wieków chrześcijanom kształt kwiatu passiflory kojarzył się męką Chrystusa. Uważano, że przykoronek przypomina koronę cierniową, a nawet, że 3 znamiona słupka wyglądają jak gwoździe, którymi Chrystusa przybito do krzyża. Pięć pręcików brano za symbol jego pięciu ran, a 5 płatków i 5 działek kielicha – dziesięciu apostołów.
Japończykom zaś kształt kwiatów passiflory kojarzy się z… zegarkami.

• Passiflora błękitna nie jest jedyną passiflorą uprawianą w donicach. Spotykane są także m.in. passiflora cielista (Passiflora incarnata) i męczennica jadalna (Passiflora edulis).