Odporna, niewybredna, niska – mikrobiota syberyjska (Microbiota decussata) to iglak o miękkich łuskach. Rośnie wolno. Jest świetną rośliną okrywową.

Mikrobiota syberyjska (Microbiota decussata) to iglak okrywowy, odporny na największe mrozy. Fot. Niepodlewam

Pochodzenie: Azja (Syberia)

Rodzina: cyprysowate

Wysokość: 50-60 cm

Szerokość: 2-3 m

Liście: łuski w kolorze ciemnej zieleni

Łuski mikrobioty są miękkie, niekłujące. Jesienią brązowieją – to naturalne zjawisko. Wiosną znowu stają się zielone.

Łuski mikrobioty syberyjskiej są miękkie i niekłujące. Fot. Niepodlewam

Gleba: prawie każda

Mikrobiota syberyjska jest tolerancyjna co do gleby. Unikać trzeba sadzenia jej na glebach bardzo ciężkich i podmokłych. Korzystne jest ściółkowanie, np. korą, zrębkami, szyszkami.

Dobrze rośnie na glebach piaszczystych, żyznych.

Podlewanie: niekonieczne

Mikrobiota syberyjska dobrze znosi suszę. Podlewania (oszczędnego) wymagają tylko młode rośliny po posadzeniu.

Stanowisko: słoneczne lub półcień

Przeznaczenie: roślina okrywowa, na skarpy, wzdłuż ścieżek, zamiast trawnika

Rozmnażanie: odkłady poziome

Wytrzymałość na mróz: bardzo dobra (wytrzymuje ekstremalne mrozy bez okrywania)

Cięcie: znosi dobrze

Nie wymaga corocznego przycinania. Z reguły jedynie skraca się jej pędy, np. zarastające ścieżkę. Najlepszy termin cięcia mikrobioty to wczesna wiosna.
Mikrobiota syberyjska rośnie wolno. Starsze egzemplarze potrafią jednak przyrastać po 10 cm rocznie.

Choroby i szkodniki: roślina odporna

Mikrobiota syberyjska rzadko choruje. Szkodniki także atakują ją sporadycznie.

Ciekawa odmiana