To świetna przyprawa i zioło. Lubczyk ogrodowy jest niewymagający, odporny, bujnie rośnie. Jedynie młode siewki są wrażliwe na brak wody.

Inne nazwy: Levisticum officinale, Lubczyk, Lubczyk ogrodowy, Lubistek, Lubistok, Lubiśnik lekarski, Lubszczka, Lubszczyk, Lubystek, Lubystoczek, Łakotne ziele, Maggi, Mleczeń

Cechy: bylina

Lubczyk ogrodowy uprawia się w gruncie jako zioło, przyprawę i roślinę ozdobną.

Wysokość: 200 cm

Pełną wysokość lubczyk ogrodowy osiąga w 2-3 roku uprawy podczas kwitnienia. To jedno z największych ziół ogrodowych. Jeżeli lubczyk ogrodowy ma być uprawiany na przyprawę, wystarczają zwykle 1-2 rośliny na rodzinę.

Kwitnienie: lipiec (VII)

Lubczyk ogrodowy ma kwiaty drobne, jasnożółte, zebrane w duże baldachy. Pojedyncze kwiaty nie są dekoracyjne. Piękne są jednak właśnie baldachy.

Rozmnażanie: nasiona i podział kłączy

Lubczyk ogrodowy jest trudny do rozmnożenia z nasion. Łatwo go rozmnożyć przez podział kłączy.

• Nasiona – wysiew w marcu i kwietniu (III-IV) doniczek, skrzynek lub do gruntu albo w sierpniu (VIII) tylko do gruntu. Głębokość siewu 1-1,5 cm. Lubczyk ogrodowy z siewu wiosennego kiełkuje po około 20 dniach, zaś z siewu sierpniowego – dopiero w kwietniu (IV) następnego roku. Na miejsca stałe lubczyki przesadza się, gdy mają po 3-5 cm wysokości. Problemem jest duża wrażliwość młodziutkich lubczyków wyhodowanych z nasion na brak wody. Szybko schną przy jej braku. Stare lubczyki dobrze znoszą przesuszenie.

Więcej o siewie lubczyku na blogu Niepodlewam CZYTAJ TUTAJ

• Podział kłączy – kępy starych przecina się łopatą na mniejsze części, wykopuje i sadzi w nowym miejscu. Stare lubczyki mają mocne, silne korzenie, dlatego często trudno wykopać sadzonkę.

Sadzonki lubczyku z podziału kłączy najlepiej ukorzeniają się w maju i czerwcu (V-VI).

Wykorzystanie: w kuchni – przyprawa do dań mięsnych, warzywnych, sałatek; w lecznictwie – wzmacnia odporność, afrodyzjak; w kosmetyce – kąpiele odmładzające skórę; w ogrodzie – roślina ozdobna

Od wieków lubczyk ogrodowy to popularne zioło oraz afrodyzjak. Leczono nim m.in. ból zębów i gardła, choroby nerek i przewodu pokarmowego, oziębłość seksualną. Lubczykiem leczono też bydło i gęsi. Stosowano go w gusłach, zwłaszcza w czarowaniu bydła. Wierzono, że po posmarowaniu dłoni sokiem z lubczyku można do nich brać rozżarzone żelazo.

Lubczyk ogrodowy ma bardzo mocny zapach, trochę podobny do selera lecz bardziej żywiczny.

Zbiór: od kwietnia (IV) do października (X)

Lubczyk ogrodowy nadaje się do użytku w postaci świeżej i suszonej. Zjadać można młode pędy, liście kwiaty, korzenie. Picie mleka przez łodygę lubczyku (jest pusta w środku jak słomka) pomaga w leczeniu gardła.

• Świeży lubczyk ogrodowy – liście, pędy i kwiaty obrywa się na bieżąco, w miarę potrzeb. Mały fragment liścia wystarczy, by danie intensywnie pachniało.

• Suszony lubczyk ogrodowy – tuż przed kwitnieniem ścina się młode liście i suszy. Suszyć można także korzenie.

Stanowisko: słoneczne; toleruje lekki półcień

Lubczyk ogrodowy w tym samym miejscu rośnie przez wiele lat. Kiedyś mawiano, że nie ma potrzeby przesadzania lubczyku wcześniej niż po 12 latach.

Ziemia: przeciętna lub żyzna, próchnicza; najlepiej o odczynie od obojętnego do lekko zasadowego (pH 7-7,5)

Lubczyk ogrodowy nie ma specjalnych wymagań co do żyzności ziemi. Lubi mały dodatek np. popiołu drzewnego z grilla lub kominka.

Podlewanie: młode lubczyki – obficie, stare lubczyki – tylko w czasie suszy

Na brak wody lubczyk ogrodowy jest najbardziej wrażliwy do 6 miesięcy od siewu. Trzeba go wtedy systematycznie podlewać, ale tak by nie miał za mokro. Potem lubczyki stają się odporne na brak wody.

Nawożenie: co 2 tygodnie od maja do 15 lipca (V-VII)

Do nawożenia lubczyku najlepiej stosować nawóz naturalny, np. z odchodów dżdżownic czy pokrzywy. Lubczyk ogrodowy lubi ściółkowanie kompostem. Polecam zaopatrzyć się w nawozy w Sklepie Niepodlewam. 

Odporność na mróz: bardzo dobra

Lubczyk ogrodowy zimuje w postaci kłączy, korzeni, nasion. Na zimę liście i pędy zamierają.

Choroby i szkodniki: bardzo odporny

Lubczyk ogrodowy choruje bardzo rzadko. Nie lubią go szkodniki.

Warto wiedzieć

• Lubczyk ogrodowy jest uprawiany w Polsce od ponad 1.000 lat. Tak pisał o nim Syreniusz (1540-1611) – słynny polski lekarz i botanik:
  „Kochaią ię iakmiarz wszyscy dla rozmaitych skutków iego do wielu chorób. Przeto y w nanędznieyszych Ogródkach nietrudno o nie […]”.

• Lubczyk ogrodowy był i jest popularnym afrodyzjakiem. Wierzono, że dodany do potraw godzi małżeństwa. Najbardziej skuteczny w sprawach sercowych miał być korzeń lubczyku wykopany 1 października o godz. 6, zwłaszcza przy sprzyjającej konstelacji ciał niebieskich (Wenus, Merkurego i Marsa).

• Nazwę lubczyk wywodzono kiedyś „od lubości, do której cielesność wzbudza”.