Mają wspaniałe, pachnące kwiaty. Lilie orientalne kwitną od czerwca do września. To królowe ogrodów, tarasów i balkonów.

Inne nazwy: Lilie mieszańce orientalne

Pochodzenie: Azja

Wysokość: 40-150 cm (w zależności od odmiany)

Kwitnienie: czerwiec – wrzesień (VI-VII)

Kwiaty: białe, czerwone, fioletowe, pomarańczowe, różowe, żółte oraz wielokolorowe; pojedyncze i pełne

Zapach: od delikatnego po mocny

Liście: zielone

Zastosowanie: rabaty, pojedyncze egzemplarze w wyeksponowanych miejscach, uprawa w donicach, bukiety, dekoracje okolicznościowe (na specjalne okazje)

Stanowisko: słoneczne, toleruje lekki półcień

Orientalne lilie lubią mieć korzenie w lekkim zacienieniu. Nie znoszą nagrzewania cebul – z tego powodu mogą zamierać.

Gleba: przeciętna lub żyzna, próchnicza; odczyn od kwaśnego do lekko kwaśnego (pH 4-6). Polecam wykorzystać pehametr glebowy elektroniczny.

Lilie orientalne preferują kwaśną ziemię. Bardzo lubią ściółkowanie, np. korą, przez cały rok. Ściółka chroni cebule przed nagrzewaniem latem oraz przemarzaniem zimą. Poprawia też strukturę ziemi na bardziej próchniczą i lekko zakwasza ziemię.

Na ściółkę dla nadają się np. kompost, kora, torf.

Podlewanie: umiarkowane

Lepiej podlewać za mało, niż za dużo.

Nawożenie: wiosna

Orientalne lilie nawozi się co 2 tygodnie od kwietnia (IV) do zakwitnięcia. Najlepsze są nawozy do kwiatów cebulowych lub roślin kwitnących. Na pierwszą dawkę można też wybrać siarczan amonu.

Przesadzanie: co 3-4 lata

Rozmnażanie: cebulki (całe oraz ich pojedyncze łuski)

Orientalne lilie mogą być także rozmnażane z nasion. Tak wyhodowane rośliny zakwitają zwykle już po 2-4 latach.

Sadzenie: druga połowa kwietnia (IV) oraz od 15 września do 15 października (IX-X)

Uwaga! Lilie orientalne lepiej sadzić jesienią niż wiosną.

W praktyce trudniej kupić cebule lilii orientalnych jesienią niż wiosną. Powodem jest ich długi okres wegetacji. Lilie orientalne uwielbiają długą, słoneczną jesień. Wtedy ich cebule są bardziej dorodne. Dlatego producenci raczej oferują cebule lilii wiosną.

Jeśli ma się własne lilie orientalne i trzeba – z jakiś powodów je przechować – najlepsze są pomieszczenia suche, z temperaturą około 4 stopni Celsjusza. Cebule lilii orientalnych przesypuje się np. trocinami. Lilie orientalne doniczkowe można przechowywać bez wyjmowania z ziemi, np. w garażu, albo zadołować w ogrodzie.

Odporność: dobra

Lilie orientalne mogą ginąć w czasie zimy. Czasem powodem jest duży mróz, a czasem nadmiar wilgoci z topniejącego śniegu.

Dlatego lilii nie należy nigdy sadzić tam, gdzie tworzą się kałuże, np. przy rynnach, w obniżeniach terenu, w rowach. ZAWSZE trzeba je ściółkować.

Ściółka zapobiega głębokiemu zamarzaniu oraz nagrzewaniu gleby (to bywa powodem zanikania korzeni).

Lilie bywają atakowane przez choroby wirusowe oraz grzybowe (fuzarioza, penicylioza, szara pleśń, zgnilizna cebul).

Ze szkodników uciążliwe są poskrzypka liliowa (jej larwy zjadają liście) oraz ostępka lilianka (larwy żerują w pąkach lilii).

Rzadziej występujące szkodniki lilii to mszyce, myszy, nornice, wciornastek liliowiec, ślimaki.

Ciekawe odmiany lilii orientalnych

• Arabian Red – biało-czerwona; wysoka
• Buckingham – żółto-biała; wysoka
• Cassandra – zielono-biała; niska
• Josephine – różowoczerwona; wysoka
• Pink Expression – różowa; niska
• Souvenir – białoróżowa; niska
• Tigerwoods – biało-różowa; wysoka

Ciekawostki

• W klasyfikacji ogrodniczej lilie dzieli się na 9 grup. Lilie orientalne (mieszańce orientalne) to jedna z nich.
• Inne grupy lilii to: lilie azjatyckie, lilie mieszańce martagon (czyli lilii złotogłów), lilie mieszańce candidum (czyli lilii białej), lilie amerykańskie, lilie mieszańce longiflorum (czyli lilii długokwiatowej), lilie trąbkowe, lilie mieszańce spoza innych grup oraz lilie gatunki i odmiany botaniczne spoza innych grup.