To karłowy bez. Lilak Meyera ma kwiaty białe, różowe lub fioletowe, pachnące delikatnie lub średnio mocno. Jest łatwy w uprawie i odporny.
Lilak Meyera to krzew karłowy. Zwykle ma około 1 metra wysokości. Kwitnie obficie. Fot. Niepodlewam
Inne nazwy: Bez Meyera, Lilak karłowy Meyera, Lilak miniaturowy Meyera, Lilak niski Meyera, Syringa meyeri
Cechy: krzew
Lilak Meyera to krzew karłowy. Nadaje się m.in. do małych ogrodów.
Czasem lilaki Meyera są sprzedawane jako drzewka zaszczepione na pniach.
Wysokość: 1-1,5 m (w zależności od cięcia)
Szerokość: 0,5-1,5 m (w zależności od cięcia)
Lilak Meyera świetnie znosi cięcie. Łatwo ograniczyć jego rozmiary. Zwykle prowadzi się go na wysokość około 1 metra.
Kwiaty lilaka Meyera są pojedyncze, często fioletowe. Fot. Niepodlewam
Kwitnienie: maj-czerwiec (V-VI)
Gdy wiosna jest ciepła, niektóre odmiany lilaków Meyera zawitają już pod koniec kwietnia (IV).
Kwiaty: pojedyncze; białe, różowe, fioletowe
Lilak Meyera kwitnie zwykle później niż większość innych lilaków, np. lilak pospolity. Kwiaty mają klasyczny kształt. Są pojedyncze, z czterema płatkami, drobne, zebrane w gęste kwiatostany (bez tendencji do wyginania się w łuk).
Zapach: delikatny lub średnio mocny, piękny
Owoce: bez wartości dekoracyjnej
Liście: jasnozielone
Lilaki Meyera ma liście małe, przypominające kształtem serce.
Liście lilaka Meyera. Fot. Niepodlewam
Zastosowanie: pojedynczy egzemplarz lub grupa w wyeksponowanych miejscach, skalniaki, niskie żywopłoty (lekko lub mocno cięte), bukiety, donice na balkonie
Lilak Meyera jest niski i ma minimalne wymagania.
Stanowisko: słoneczne
Lilak Meyera toleruje półcień. Jednak wtedy słabiej kwitnie i jest mniej gęsty.
Gleba: żyzna (pH około 6-7)
Lilak Meyera jest tolerancyjny co do ziemi. Toleruje także ziemię przeciętną, ale nie może być podmokła.
Podlewanie: młode rośliny – umiarkowane, starsze – tylko podczas suszy
Nawożenie: kwiecień (IV)
Najlepiej używać nawozu wieloskładnikowego do krzewów kwitnących – z dużą ilością fosforu i potasu. Można też zastosować nawóz o wolnym działaniu, najlepiej 3 miesiące.
Nie ma potrzeby nawożenia lilaków Meyera bardzo młodych (2-3 lata od posadzenia).
Żywopłot z karłowych lilaków Meyera. Fot. Niepodlewam
Rozmnażanie: szczepienie i odkłady
Lilaki Meyera łatwo ukorzeniają się same.
Cięcie: po kwitnieniu, czyli zwykle połowa czerwca (VI)
Po kwitnieniu ścina się wszystkie przekwitnięte kwiatostany. Można ściąć nawet 1/3 pędów. Do cięcia bzu Meyera najwygodniej jest używać nożyc do żywopłotów.
Więcej o cięciu lilaków CZYTAJ TUTAJ
Wytrzymałość na mróz: bardzo dobra
Lilak Meyera nie potrzebuje okrywania na zimę.
Choroby i szkodniki: odporny
Lilak Meyera rośnie zdrowo, nie sprawia problemów. Bardzo dobrze znosi miejskie zanieczyszczenia.
Ze szkodników może go atakować kibitnik lilakowiaczek, ale rzadko powoduje duże zniszczenia.
Ciekawe odmiany lilaków Meyera
- Dwarf Arnold – kwiaty fioletowe
- Flowerfesta – kwiaty białe
- Palibin – kwiaty fioletowe
- Snowstrom – kwiaty biało-różowe
Lilak Meyera Palibin. Fot. Niepodlewam
Warto wiedzieć
- Lilak Meyera pochodzi z Chin.
- Lilak Meyera (Syringa meyeri) jest jednym z wielu lilaków uprawianych w polskich ogrodach. Inne to m.in. lilak chiński (Syringa chinensis), lilak hiacyntowy (Syringa hyacinthiflora), lilak pospolity (Syringa vulgaris).
