Zwabia motyle do ogrodu. Jeżówka purpurowa pięknie kwitnie. Jest łatwa w uprawie, odporna na mróz i choroby. Ma właściwości lecznicze.

Jeżówka purpurowa pochodzi z Ameryki Północnej. W amerykańskich ogrodach z jeżówkami lubi przebywać epoletnik krasnoskrzydły. Fot. Niepodlewam

Inne nazwy: Echinacea, Echinacea purpurea

Cechy: bylina

Wysokość: około 50-100 cm

Szerokość: 30-60 cm

Kwitnienie: czerwiec-październik (VI-X)

Kwiaty: białe, różowe

Kwiaty jeżówek purpurowych poszczególnych odmian są dość podobne kolorystycznie. Różnią się też wielkością, długością i szerokością płatków.

Uwaga! Bajeczne kolory i kształty mają tzw. jeżówki ozdobne. To krzyżówki międzygatunkowe, w tym z jeżówkami purpurowymi, których pochodzenie znają tylko hodowcy. Do jeżówek ozdobnych zalicza się np. odmiany Julia i Cleopatra.

Jeżówki purpurowe zwabiają motyle oraz pszczoły. Płatki starszych kwiatów lekko bledną na słońcu.

Jeżówka purpurowa w kolorze białym. Fot. Niepolewam

Zapach: piękny, ale delikatny

Liście: ciemnozielone

Zastosowanie: rabaty kwiatowe, ogrody na dachach, ogrody w stylu naturalnym, pojedyncze egzemplarze w wyeksponowanych miejscach, na kwiat cięty i suszony, zwabianie motyli i owadów zapylających do ogrodu, uprawa w donicach np. na tarasie, roślina lecznicza (przeziębienia)

Stanowisko: słoneczne

W półcieniu jeżówka purpurowa kwitnie słabiej. Nie znosi cienia.

Jeżówka purpurowa w ogrodzie w stylu naturalnym, gdzie sama się rozsiewa. Fot. Niepodlewam

Gleba: przeciętna lub żyzna, o odczynie od lekko kwaśnego do zasadowego (pH 6-8)

Jeżówka purpurowa jest tolerancyjna co do ziemi.

Podlewanie: umiarkowane

Jeżówka purpurowa ma silne korzenie. Znosi okresowe przesuszenie. Potrafi konkurować o wodę z innymi roślinami. Jedna z bardziej odpornych odmian to Magnus. Można ją uprawiać nawet w ogrodach na dachach.

Jeżówka purpurowa Magnus to odmiana szwedzka. Fot. Niepodlewam

Nawożenie: maj-lipiec (V-VII)

Jeżówka purpurowa nie potrzebuje obfitego nawożenia. Dobrze znosi także jego brak, ale wtedy rośliny są mniejsze.

Jeżówki purpurowe wystarczy zasilić raz na 3-4 tygodnie. Można użyć dowolnego nawozu do roślin kwitnących albo rozcieńczonej gnojówki, np. z obornika krowiego.

Przesadzanie: co 2-4 lata

Długo nieprzesadzane jeżówki purpurowe zanikają (z roku na rok jest ich coraz mniej). Potrafią się rozsiewać same.

Rozmnażanie: podział kęp, nasiona

Nasiona jeżówki purpurowej. Fot. Niepodlewam

Sadzenie: kwiecień-maj (IV-V) lub sierpień-wrzesień (VII-IX)

Lepszy do sadzenia jeżówek jest termin wiosenny.

Odporność na mróz: bardzo dobra

Choroby i szkodniki: odporna

Jeżeli jeżówka purpurowa choruje, to zwykle z powodu cienia lub zbyt mokrej gleby (deszczowe lato, nadmierne podlewanie, podmokła ziemia). Jest wtedy atakowana przez choroby grzybowe.

Ciekawe odmiany

Alba – kwiaty białe
Magnus – kwiaty różowe
Pica Bella – kwiaty różowe
Prairie Splendor Rose – kwiaty różowe
White Swan – kwiaty białe

Jeżówka purpurowa Pica Bella. Fot. Niepodlewam

Warto wiedzieć

Jeżówka purpurowa ma właściwości lecznicze. Stosuje się je np. przy przeziębieniach i grypie. Na własną rękę lepiej nie zbierać. Bezpieczniej kupić gotowy lek w aptece. Łatwo pomylić jeżówkę purpurową z jej ozdobnymi krzyżówkami.

Jeżówka purpurowa pochodzi z Ameryki Północnej. W stanie dzikiem rośnie m.in. na preriach. W Europie jest uprawiana od XVII wieku.

Do jeżówki purpurowej bardzo podobna jest jeżówka tenneesseeńska. Ma węższe płatki, nie pachnie oraz nie zwabia pszczół i motyli. Jest rzadka. Okryto ją dopiero w latach 60. XX wieku.