Jest odporny na mróz, suszę, choroby, szkodniki. Jałowiec Pfitzera dobrze znosi także miejskie zanieczyszczenia. Lubi rosnąć w słońcu i półcieniu.
Jałowce Pfitzera rosną silnie, ale można je formować. Fot. Niepodlewam
Pochodzenie: krzyżówka (jałowiec chiński x jałowiec sabiński)
Jałowiec Pfitzera jest doskonale przystosowany do polskiego klimatu.
Inne nazwy: Juniperus media, Juniperus pfitzeriana, Jałowiec pośredni
Wysokość: 1-3 m (w zależności od odmiany)
Szerokość: 2-5 m
Jałowce Pfitzera są rozłożyste, szybko rosną.
Liście: igły (kłujące) i łuski
W zależności od odmiany są zielone, złocistozielone, srebrzystozielone, niebieskozielone oraz pstre.
Gleba: słaba lub przeciętna; odczyn pH 5,5-7,5
Ma wyjątkowo małe wymagania co do ziemi.
Podlewanie: nie ma potrzeby
Stanowisko: słoneczne lub półcień
Więcej słońca potrzebują odmiany z ulistnieniem złocistozielonym oraz pstrym.
Wiele odmian jałowców Pfitzera ma złocisty odcień. Fot. Niepodlewam
Przeznaczenie: pojedyncze egzemplarze lub grupa kilku egzemplarzy, tło krzewów i bylin, duże skarpy, parki
Wytrzymałość na mróz: bardzo dobra
Doskonale znosi największe mrozy. Nie trzeba go zabezpieczać na zimę.
Cięcie: kwiecień, maj, czerwiec (IV-VI)
Przycinanie znosi świetnie.
Choroby i szkodniki: bardzo odporny
Choruje bardzo rzadko. Nie lubią go szkodniki.
Ciekawe odmiany jałowców Pfitzera
- Blue and Gold – pstry (żółto-niebieskozielony); wysokość 1 m, szerokość – 2 m
- Daub`s Frosted – złocistozielony; wysokość 1 m, szerokość – 1,5 m
- Golden Joy – złocistozielony ; wysokość 1 m, szerokość – 1 m
- Mathot – złocistozielony ; wysokość 1,5 m, szerokość – 3 m
- Saybrook Gold – złocistozielony ; wysokość 1 m, szerokość – 3 m
- Wilhelm Pfitzer – zielony; wysokość 2 m, szerokość – 5 m
Warto wiedzieć
- Przez około 100 lat jałowiec Pfitzera był uważany za jałowiec chiński. Dopiero w latach 80. XX wieku, dzięki badaniom genetycznym, ustalono, że to osobny gatunek. Nie występuje jednak w naturze. Jest krzyżówką jałowca chińskiego oraz jałowca sabińskiego.
- Nazwa jałowców Pfitzera upamiętnia ogrodnika, który sprowadził je Europy w latach 90. XX wieku. Był nim Wilhelm II Pfitzer (1821-1905). Najsłynniejsza odmiana tego jałowca nazywa się Wilhelm Pfitzer.
