Jałowiec Pfitzera Mathot – uprawa i ciekawostki

Ma złocistozielony kolor. Jałowiec Pfitzera Mathot jest bardzo odporny na mróz, suszę, miejskie zanieczyszczenia. Zadowala się nawet słabą ziemią.

Jałowiec Pfitzera Mathot ma piękny, złocistozielony kolor. Jest bardzo odporny. Fot. Niepodlewam

Inne nazwy: Juniperus media Mathot, Juniperus pfitzeriana Mathot, Jałowiec pośredni Mathot

Wysokość: 1,5 m

Szerokość: 3 m

Jałowiec Pfitzera Mathot ma pokrój rozłożysty. Co roku przyrasta około 20 cm.

Liście: igły (mało kłujące) i łuski w kolorze złocistozielonym

Zimą pędy bardziej zielenieją. To naturalne zjawisko. Złocisty odcień powraca z ustaniem mrozów.

Gleba: przeciętna lub słaba, piaszczysta; odczyn pH 5,5-7,5

Jałowce Pfitzera Mathot są bardzo mało wymagające co do ziemi.

Podlewanie: nie ma potrzeby

Jałowiec Mathot nie wymaga podlewania. Nadaje się jednak do sadzenia przy często podlewanych trawnikach. Nie choruje z nadmiaru wody.

Stanowisko: słoneczne lub półcień

Przeznaczenie: pojedyncze egzemplarze lub grupa kilku sztuk, duże skarpy, duże ogrody, parki

Jałowiec Mathot rośnie bujnie. Fot. Niepodlewam

Wytrzymałość na mróz: bardzo dobra

Jest odporny na największe mrozy.

Cięcie: kwiecień, maj, czerwiec (IV-VI)

Ta odmiana zwykle nie potrzebuje cięcia co roku. Doskonale znosi skracanie czubków.

Choroby i szkodniki: bardzo odporny

Mathot rośnie zdrowo, nie sprawia problemów. Nie lubią go szkodniki. Doskonale znosi miejskie zanieczyszczenia.

Warto wiedzieć

  • Jałowiec Pfitzera Mathot jest krzyżówką. Jego rodzice to jałowiec chiński oraz jałowiec sabiński. Początkowo ta odmiana była uważana za jałowiec chiński.
  • Jałowiec Pfitzera Mathot to stara odmiana holenderska. Wyhodowany został w latach 40. XX wieku w szkółce Mathot z Boskoop. Nazwa tego jałowca upamiętnia tę szkółkę, a zarazem ich właścicieli.

Nawożenie jałowców – jakie nawozy i termin