Jej jabłka są pyszne. Jabłoń Signe Tillisch to stara odmiana jesienna. Bywa kapryśna, ale smak owoców to wynagradza.

Jabłoń Signe Tillisch – rysunek A. Beeftinka z „Nederlandsche Fruitssorten” z 1942 roku, ze zborów biblioteki Wageningen UR.

Inne nazwy: brak

Pochodzenie: 1866 rok (Dania)

Dojrzewanie: wrzesień – listopad (IX-XI)

To odmiana jesienna. Jabłka nadają się do jedzenia od razu po zbiorze. Przechowują się do listopada (XI).

Owoce: średniej wielkości i duże (około 6-8 cm),; okrągłe, lekko żebrowane; najpierw żółtozielone, a potem cytrynowożółte, często z małym, smugowym rumieńcem od słońca; miąższ biały, bardzo soczysty, słodko-kwaskowaty, kruchy, delikatny, bardzo smaczny; skórka gładka, cienka lecz mocna; pachnące

„Mięsiwo kruche, winkowato słodkie, aromatyczne, bardzo smaczne, pierwszorzędny owoc stołowy i kompotowy, bardzo pokupny” – pisał „Ogrodnik” w 1937 roku.

Przeznaczenie: owoce deserowe, na sok

Gleba: przeciętna, najlepiej z dodatkiem gliny, lekko kwaśna (idealne pH 6,2-6,7)

Stanowisko: słoneczne

Signe Tillisch późno zaczyna owocować. Rodzi zwykle naprzemiennie i obficie.

Odporność: dobra

Jabłonie Signe Tillisch są odporne na mróz.

Z chorób najbardziej uciążliwy jest parch jabłoni. Jesienią warto wygrabiać liście i usuwać poza ogród, by ograniczyć występowanie tej choroby.

W wilgotne lata może być atakowana przez mączniaka.

Zapylacze: Alkmene, Filippa, Glogierówka, James Grieve, Koksa Pomarańczowa, Królowa Renet, McIntosh, Reneta Ananasowa, Reneta Weidnera, Żółty Ryszard

Ciekawostki

Nazwa jabłoni upamiętnia pannę Signe Tillisch – córkę właściciela posiadłości w Bjerre w Danii, w której ta odmiana została wyhodowana.

Prawdopodobnie pierwsze drzewko hodowano w donicy.

Signe Tillisch to jedna z najlepszych odmian duńskich. Była bardzo popularna w Danii zwłaszcza na początku XX wieku.

W sprzedaży pojawiła się w 1884 roku.

W Polsce jabłoń Signe Tillisch nigdy nie była popularna, ale ją ceniono już na początku XX wieku. Uważano, że jest to bardzo dobry zamiennik trudnej w uprawie odmiany Kalwila Biała.

„Bardzo dobre jabłko stołowe, mogące zupełnie zastąpić kalwilę białą zimową tam, gdzie się ta odmiana delikatna nie udaje” – pisał „Ogrodnik Polski” w 1905-1906 roku.