Jej jabłka mają nuty malin i poziomek. Jabłoń Malinowa Oberlandzka to bardzo stara odmiana jesienno-zimowa. Jest niewymagająca i odporna.

Inne nazwy: Calville d’Automne raye, Erdbeer Apfel, Erdbeerapfel, Framboos Appel, Framboise d’Oberland, Hansenapfel, Himbeerapfel, Malinówka, Malinówka Oberlandzka, Malinowe Oberlandzkie, Oberlander, Oberlander Himbeer, Oberlander Himbeer Apfel, Oberlander Himbeerapfel, Oberlandzkie, Pomme Framboise, Poziomkowe

Pochodzenie: przed XVIII wiekiem (prawdopodobnie Holandia lub Niemcy)

Po raz pierwszy Malinówka Oberlandzka została opisana w 1758 roku w Holandii. W tym kraju była wówczas bardzo dobrze znana. Najprawdopodobniej jest to odmiana znacznie starsza.

Dojrzewanie: październik – styczeń (X-I)

To odmiana jesienno-zimowa.

Jabłka Malinówki Oberlandzkie zbiera się zwykle w drugiej połowie września (IX). Do jedzenia nadają się praktycznie od razu.

Owoce: średniej wielkości i duże; okrągłe, mocno żebrowane; żółto-karminowo-fioletowe z dużym rumieńcem obejmującym prawie cały owoc; skórka dość gruba, mocna; miąższ biały, soczysty, zwięzły, miękki, średnio słodki, delikatnie kwaskowaty, z nutą malin i poziomek, smaczny; delikatny zapach

Wcześnie zaczyna owocować. Często owocuje co drugi rok.

Przeznaczenie: doskonała do jedzenia na surowo, a także na szarlotkę, tartę, wódkę i cydr

Alkohole z Malinówek Oberlandzkich są szczególnie popularne w okolicach Sttutgartu (Niemcy). To regionalna specjalność.

Gleba: przeciętna, najlepiej lekko kwaśna (idealne pH 6,2-6,7)

Stanowisko: słoneczne

Nie lubi zbyt wilgotnej gleby (wtedy choruje).

Odporność: dobra na mróz i choroby

Zapylacze: Jonathan, Koksa Poarańczowa, Oliwka Żółta (Papierówka), Reneta Landsberska, Wealthy

Ciekawostki

• Malinowa Oberlandzka była kiedyś zaliczana do grupy kalwili. Ich owoce wyróżniały się żebrowaniem.
• Po raz pierwszy Malinówkę Oberlandzką opisał Johann Hermann Knoop (ok. 1700-1769) – genialny ogrodnik niemiecki. Sam o sobie pisał, że jest ogrodnikiem, matematykiem i naukowcem amatorem. Opis oraz ilustracja Malinowej Oberladzkiej znajduje się w jego dziele „Pomologia”, które ukazało się w 1758 roku (dzieło okazało się bestsellerem i było wielokrotnie wznawiane). Za czasów Koopa tę odmianę nazywano najczęściej Frambos Appel.

Co ciekawe, w pierwszym wydaniu „Pomologii” Koopa jest błąd w ilustracji Malinówki Oberlandzkiej. Ilustracje jabłek wykonywali Jacob Folkem oraz Jan Casper Philips, ale koloryzowały córki wydawcy – Abrahama Ferwerda. Jedna z nich prawdopodobnie zapomniała domalować charakterystyczny fioletowokarminowy rumieniec Malinowej Oberladzkiej. Błąd poprawiono w drugim wydaniu książki.

• Nazwa Malinowe Oberlandzkie nawiązuje do regionu Oberland na południu Niemiec. Ta nazwa przyjęła się dopiero w XIX wieku.
• Do Polski jabłoń Malinową Oberlandzką sprowadził Piotr Hoser – słynny ogrodnik warszawski. Było to najprawdopodobniej w latach 50. XIX wieku, gdy razem z braćmi założył zakład ogrodniczy w Warszawie (znajdował się na rogu dzisiejszych Alei Jerozolimskich oraz ul. Marszałkowskiej).

Przed II wojną światową najwięcej jabłoni tej odmiany rosło właśnie w Warszawie oraz jej okolicach. Malinówki Oberlandzkie często sprzedawano wtedy na targach.

• Jabłka Malinowe Oberlandzkie są lubiane w Rosji.
• Malinowe Oberlandzkie bywa mylone z Malinówką, czyli Kalwilą Czerwoną Jesienną.

 

Źródło:

• Wiedza własna
• Pomologia dat is Beschryvingen en Afbeeldingen van de Beste Zoorten van Appels eb Peeren welke in Neder en Hoog Deutschland, Frankryk, Engeland en elders geagt zyn, en tot dien einde geeultiveert worden, Johann Hermann Koop, 1758 i 1763 rok
• Polska Pomologja, Kaziemierz Brzeziński, 1921 rok
• Katalog płodowych dieriew i jagodnych kystarnikob, 1898 rok
• Ogrodnik Polski, 1899 rok
• Sad przy chacie, Edmund Jankowski, 1911 rok
• Sad i ogród owocowych, Edmund Jankowski, 1912 rok
• Najlepsze owoce dla naszych sadów, Edmund Jankowski, 1922 rok
• Gospodarski Sad Handlowy, Władysław Gorjaczkowski, 1938 rok
• Dobór odmian drzew owocowych, 1948 rok
• Ogród owocowy na trzystu metrach kwadratowych, Bronisław Gałczyński, 1926 rok