Ma żółte, bardzo smaczne owoce. Jabłoń Kludiusz wyhodował niemiecki pastor około 200 lat temu. To odporna odmiana jesienna.

Jabłoń Kludiusz – rysunek z książki „Deutsche Pomologie” Wilhelma Lauche z 1882-1883, ze zborów biblioteki Wageningen UR.

Inne nazwy: Claudius Herbstapfel, Cludius Herbstapfel, Cludius weisser früher Spitzapfel, Klaudiusz, Kludyusz, Pomme-d’automne de Cludius

Pochodzenie: przed 1833 rokiem (Niemcy)

Dojrzewanie: październik – listopad (X-XI)

Jabłka Kludiusz zrywa się stopniowo od około 20 września (IX). Od razu nadają się do jedzenia. Przechowują się maksymalnie do listopada (XI).

Owoce: średniej wielkości (około 6 cm); lekko stożkowate, delikatnie żebrowane; najpierw zielone, a w miarę dojrzewania żółte, bardzo rzadko z bladym rumieńcem od słońca; miąższ kremowy, soczysty, słodki, delikatnie kwaskowaty, kruchy, bardzo smaczny

W smaku jabłka Kludiusz są prawie tak dobre jak Grafsztynek Prawdziwy.

Przeznaczenie: do jedzenia na surowo, do ciast, suszenia

Gleba: przeciętna lub żyzna, najlepiej lekko kwaśna (idealne pH 6,2-6,7)

Jabłoń Kludiusz jest niewymagająca co do ziemi.

Stanowisko: słoneczne

Jabłoń Kludiusz rośnie silnie, ma wąską koronę.

Odporność: bardzo dobra

Jabłoń Kludiusz to zdrowo rosnąca, dobrze plonująca odmiana. Jest oporna na mróz – sprawdziła się m.in. w zimnej Szwecji.

Zapylacze: brak danych

Ciekawostki

Jabłoń Kludiusz wyhodował pastor Hermann Heimart Cludius (1754-1835). Urodził się i pracował w Hildesheim koło Hanoweru (Niemcy). Dużo pisał na tematy religijne, a jego hobby były sadownictwo, poezja i literatura starożytna. W swoim ogrodzie krzyżował drzewa owocowe, by wyhodować nowe odmiany. W jego czasach było bardzo nowatorskie.
Pastorowi Cludiusowi udało się wyhodować co najmniej kilka odmian jabłoni. Dwie najbardziej znane nazwał swoim nazwiskiem: Cludius i Cludius Borsdorfer, czyli – po spolszczeniu – Kludiusz i Kludiusz Bursztówka.

Jabłoń Kludiusz była najbardziej popularna w drugiej połowie XIX wieku. Najwięcej sadzono jej w Niemczech oraz – od 1864 roku – w Szwecji. Na ziemiach polskich polecano Kludiusza nawet do sadów towarowych.

Choć jabłoń Kludiusz jest odporna i niewymagająca oraz ma smaczne owoce, obecnie jest rzadka. Jej wadą jest krótki czas przechowywania owoców. Do jedzenia nadaje się tylko przez około 4-6 tygodni od zbioru. Po za tym dawniej jabłka zielone cieszyły się mniejszym zainteresowaniem klientów niż jabłka czerwone.

Tak o jabłoni Kludiusz pisał Edmund Jankowski – słynny polski pomolog, w 1933 roku w czasopiśmie „Ogrodnik”:

„To jesienne jabłko jest prawie tak smaczne jak Grafsztynek, ale bardziej kruche. Owoce tego Cludius Herbstapfel są jednak zielone, przy dojrzeniu żółtawe, bez czerwieni. Miałem je w Ogr. pomolog. warsz., potem jednak spotykałem u nas rzadko”.

Artykuł zatytułowano „Kludiusz zapomniane jabłko”.

Źródło: