Jabłoń Charłamówka – uprawa, owoce, zapylacze

To stara rosyjska odmiana z co najmniej XVIII wieku. Jabłoń Charłamówka rośnie zdrowo i jest niewybredna do gleby. Bardzo odporna na mróz.

Jabłoń Charłamówka – rysunek z książki „Deutsche Pomologie” Wilhelma Lauche z 1882-1883, ze zborów biblioteki Wageningen UR. Ta odmiana znana jest na świecie pod dziesiątkami nazw. W Polsce używa się także nazw Charłamowska, Charłamowskie, Borowina, Borowinka i Papierówka Jesienna.

Inne nazwy: Augustapfel, Baravinka, Baroveski, Barovesky, Barovisky, Barovitsky, Barowiski, Barowisky, Barowitsky, Borawinskji, Borawinskoje, Borovinka, Borovinka Krasnaja, Borovinka Raspisnaja, Borovinskoje Jabloko, Borovitki, Borovitski, Borovitsky, Borowicki, Borowicky, Borowina, Borowinka, Borowisky, Borowitski, Borowitsky, Borowizki, Boroyitsky, Bravinskaye, Brunswick, Chardamowka, Charlamoskischer Nallivia, Charlamovka, Charlamovska, Charlamowski, Charlamovsky, Charlamowiski, Charłamowska, Charłamowskie, Charlamowski d’Automne, Charlamowskircher Nalleoid, Charlamowskischer Nalivi, Charlamowskischer Nalleoid, Charlamowsky, Charlamowskyscher Nalivia, Charlowsky, d’Oldenbourg, de Lait, der Charlamowski, Dombrowski, Duchess, Duchess of Oldenberg, Duchess of Oldenburg, Duchesse, Early Joe, Eraste Apfel, Harlamovoskoe, Krapchatoe, Nalivic, Nalivu, New Brunswick, Oldenburg, Oldenburg Charlamovsky, Oldenburgh, Papierówka Jesienna, Queen Mary, Roter Barowinka, Sarlemovske, Smith’s Beauty of Newark

Pochodzenie: co najmniej XVIII wiek (prawdopodobnie Rosja)

Dojrzewanie: sierpień-wrzesień (VIII-IX)

Jabłoń Charłamówka rodzi owoce nie nadające się do dłuższego przechowywania.

Owoce: średniej wielkości (średnica około 6-8 cm); okrągłe; złocistożółte z silnym, smugowatym czerwonym rumieńcem; skórka gładka i cienka; miąższ żółtobiały, soczysty, jędrny, delikatny, słodko-kwaśny, bardzo smaczny; ładny zapach

Owoce jabłoni Charłamówka mają podobnie delikatny miąższ jak Papierówka. Dlatego jedna z jej popularnych nazw to Papierówka Jesienna.

Przeznaczenie: odmiana deserowa, do jedzenia na surowo, oraz na przetwory, soki, do ciast i suszenia

Gleba: odmiana wyjątkowo mało wybredna, ale najlepsza jest ziemia piaszczysta, lekko kwaśna (idealne pH 6,2-6,7)

Jabłoń Charłamówka toleruje różne rodzaje gleby, w tym kamieniste, leśne, a nawet wilgotne.

Stanowisko: słoneczne, toleruje półcień

Jabłoń Charłamówka ma owoce podatne na opadanie na wietrze. Dlatego dobrze ją sadzić w miejscach osłoniętych. Gdy posadzi się ją np. za osłoną innych drzew lub domu, można ją uprawiać nawet w górach.

W młodym wieku jabłoń Charłamówka rośnie szybko, potem – wolniej. Drzewo osiąga średnie rozmiary. Szybko zaczyna owocować i rodzi dużo jabłek.

Odporność: bardzo dobra

Jabłoń Charłamówka doskonale znosi mrozy. Ma tendencję do szybkiego starzenia, co objawia się wysychaniem konarów. Z tego powodu jabłoń Charłamówka wymaga systematycznego cięcia.

W wilgotne lata bywa atakowana przez parcha. Ogólnie jabłoń Charłamówka rośnie zdrowo, nie wymaga specjalnych zabiegów (oprócz cięcia).

Owoce są podatne na opadanie pod wpływem wiatru.

Zapylacze: Discovery, Elstar, Granny Smith, Idared, James Grieve, Katja, Spartan

Ciekawostki

  • Jabłoń Charłamówka odkrył Andriej Bołotow (1738-1833) – słynny rosyjski pomolog oraz agronom. Było to pod koniec XVIII wieku w mieście Tuła, około 100 km od Moskwy.
  • Jabłoń Charłamówka jest nadal ceniona – jako odmiana do uprawy amatorskiej – w Rosji. Znana jest pod nazwami Borowina oraz Borowinka. Możliwe, że jabłonie Charłamówki były początkowo uprawiane w Rosji w sadach leśnych (w borach) – stąd takie nazwy.
  • Niewykluczone, że jabłoń Charłamówka została przywieziona do Rosji z terenów dzisiejszego Iranu. Świetnie sprawdziła się w rosyjskim klimacie. Bywa uprawiana nawet na Syberii.
  • W XIX wieku jabłoń Charłamówka była na liście 50 najlepszych odmian w Europie. Dziś jest rzadka, ale do kupienia m.in. w Polsce, Niemczech, Belgii, Francji, Wielkiej Brytanii, Rosji.
  • Od jabłoni Charłamówka wywodzi się mnóstwo innych odmian, w tym co najmniej kilkanaście rosyjskich. Geny Charłamówek mają m.in. Pinova (odmiana niemiecka z 1986 roku) oraz Golden Delicious (odmiana amerykańska z około 1890 roku).

 

O innych starych odmianach jabłoni CZYTAJ TUTAJ

Źródło:
*wiedza własna
*„Sad i ogród owocowy”, Edmund Jankowski, 1912 rok
*„Ogród szkolny” Franciszek Langauer i Eustachy Wołoszczak, 1889 rok
*”Ogrodnik Polski”, 1903 rok
*”Deutsche Pomologie” Wilhelm Lauche, 1882-1883 rok
*„O sadownictwie i ogrodnictwie”, Szymon Śmigaj, 1919 rok

Publikacja rysunku z XIX wieku jabłoni Charłamówka za zgodą biblioteki Wageningen UR w Holandii