To stara, niewybredna odmiana świetna do prowadzenia przy murach. Grusza Żołnierz jest dziś w Polsce bardzo rzadka, ale do kupienia w innych krajach.

Inne nazwy: Auguste van Mons Soldat, Bere Bljumenbach, Beurre Blumenbach, Blumenbachova, Blumenbachs Butterbirn, Duchesse de Brabant, Herzegin von Brabant, Poire de Soldat, Soldat Laboureur, Żołnierska, Żołnierz Laboureur, Żołnierz-Rolnik

Pochodzenie: początek XIX wieku (Belgia)

Dojrzewanie: listopad (XI)

Gruszki Żołnierz najlepiej zbierać z drzewa jak najpóźniej – wtedy mają lepszy smak. Można je przechowywać w chłodzie tylko około 4 tygodni.

Owoce: duże i średnie (długość około 8-9 cm); pękate; skórka zielonożółta, z licznymi rdzawymi plamkami, czasami z delikatnym rumieńcem od słońca; skórka gruba i dość szorstka; miąższ żółtobiały, soczysty, bardzo smaczny, słodki, lekko korzenny

Przeznaczenie: doskonałe owoce deserowe, do ciast, na przetwory, kompot, do suszenia

Gruszki Żołnierz na surowo najlepiej smakują, gdy są obrane ze skórki.

Gleba: przeciętna

Grusza Żołnierz nie jest wybredna co do gleby. Dobrze rośnie nawet na piasku. Nie powinna być sadzona na glebie podmokłej.

Stanowisko: słoneczne

Grusza Żołnierz rośnie średnio silnie. Drzewo ma średnie rozmiary. Szybko zaczyna owocować. Rodzi dużo owoców.

To odmiana, które lubi stanowiska blisko domów, w ciepłych miejscach. Bardzo dobrze rośnie, gdy obok jest mur nagrzewający się od słońca. Doskonale znosi mocne cięcie. Może być prowadzona jako małe drzewko.

Nie powinna być sadzona w otwartym polu. Wtedy jej owoce są gorsze w smaku.

Odporność: dobra

Grusza Żołnierz jest odporna na mróz. Młode drzewka na wszelki wypadek lepiej zabezpieczać przed mrozem. Kwitnie dość późno, dzięki czemu jej kwiaty są rzadko uszkadzane przez przymrozki.

Nadaje się do sadzenia nad morzem i w górach, ale najlepiej tak, by była osłonięta murem od wiatru.

Na zbyt mokrych stanowiskach grusza Żołnierz jest atakowana przez parcha.

Zapylacze: Bergamota Esperena, Bonkreta Williamsa, Faworytka, Patawinka

Ciekawostki

• Grusza Żołnierz została odkryta w 1820 roku w Belgii, kiedy już była owocującym drzewem. Dokonał tego Pierre Joseph d`Esperen (1780-1847) – jeden z największych autorytetów w dziedzinie sadownictwa. Za młodu był on oficerem w armii Napoleona. Nową odmianę gruszy nazwał Żołnierz (Soldat Laboureur) na cześć szeregowych żołnierzy, którymi dowodził.

• W połowie XIX wieku Baptiste van Mons (1765-1842) – inny słynny belgijski botanik i pomolog, nazwał tą gruszę Blumenbach (na cześć swojego nauczyciela). Ta nazwa do dziś jest również używana, np. w Czechach i Rosji. W Polsce grusza była i jest znana jako Żołnierz albo Żołnierz-Rolnik.

• Ze skrzyżowania grusz Żołnierz oraz Bergamota Esperena powstała odmiana Esperena Pańska.

• W XIX wieku grusza Żołnierz była na liście 50 najlepszych odmian w Europie.

• Obecnie w Polsce grusza Żołnierz jest bardzo rzadka. Można ją kupić np. w Belgii, Niemczech, Wielkiej Brytanii, na Węgrzech.

 

O innych starych odmianach grusz CZYTAJ TUTAJ

Źródło:
*wiedza własna
*„Ogrodnik Polski”, 1892 i 1900 rok
*”Dwupostaciowość gruszek”, Edward Janczewski, 1899 rok
*”Deutsche Pomologie”, Wilchelm Lauche, 1882-1883 rok
*”Obstarten”, Johann-Heinrich Rolff, 2002 rok

Na publikację ryciny gruszki Żołnierz z XIX wieku zgodę udzieliła biblioteka Wageningen UR w Holandii