Ma pyszne, pachnące owoce. Grusza Kolmarka to stara odmiana wyhodowana w przykościelnym ogrodzie. Ma niewielkie wymagania.

Inne nazwy: Argenson, Beza, Colmar Gris, Colmar Preul, Die Regentin, Impératrice, Passe Colmar, Passe-Colmar Epineux, Passe-Colmar Superfin, Pasówka Kolmarka, Regentka

Pochodzenie: przed 1758 rokiem (Belgia)

Dojrzewanie: grudzień-marzec (XII-III)

Gruszki Kolmarka zbiera się w październiku (X). Do jedzenia nadają się po odleżeniu w chłodzie.

Owoce: średniej wielkości (długość około 8 cm); skórka gruba, żółtozielona z licznymi rdzawymi cętkami i plamkami; szeroki, masywny kształt; miąższ żółtobiały, soczysty, masłowaty, delikatny, lekko korzenny, z ziarnami jak drobny cukier; pachnące

Z wyglądu gruszki Kolmarki są… brzydkie. Ich smak jest jednak wspaniały.

Przeznaczenie: owoce deserowe, doskonałe do jedzenia na surowo, a także do ciast

Gleba: przeciętna, ale nie może być za sucha; idealny jest odczyn lekko kwaśny (pH 6,2-6,7)

Grusza Kolmarka nie jest wymagająca co do ziemi.

Stanowisko: słoneczne

Najlepsze są stanowiska osłonięte od wiatru z wystawą na południe.

Odporność: dobra na mróz, średnia na choroby grzybowe

W deszczowe lata grusza Kolmarka może być atakowana przez parcha. Aby ograniczyć rozmnażanie grzyba, trzeba jesienią wygrabiać liście i usuwać poza ogród.

Zapylacze: Bonkreta Williamsa, Kongresówka, Lipcówka Kolorowa, Napoleonka, Patawinka, Wienneńska

Ciekawostki

• Gruszę Kolmarka wyhodował ksiądz Nicolas Hardenpont (1705-1774) w Belgii. Przez około 30 lat krzyżował drzewa owocowe. Bardzo interesowały go grusze Bera, wówczas rarytas. Krzyżował najlepsze odmiany o najsmaczniejszych owocach, jakie były znane w XVIII wieku.

• Ksiądz Hardenpont wyhodował co najmniej kilkanaście odmian grusz. Najsłynniejsze z nich to grusza Kolmarka oraz grusza Hardenpont Zimowa.

• W Polsce grusza Kolmarka była bardzo ceniona na przełomie XIX i XX wieku. Sadzono ją m.in. w okolicach Przemyśla. Obecnie trudno kupić młode drzewko. Spotkana jest m.in. w Belgii i Francji.

 

O innych starych odmianach grusz CZYTAJ TUTAJ

Źródło:

• Wiedza własna
• „Dwupostaciowość gruszek”, Edward Janczewski, 1899 rok
• „Deutsche Pomologie”, Wilchelm Lauche, 1882-1883 rok
• „Tradycyjne sadownictwo na terenie Pogórza Przemyskiego, Grzegorz Poznański, 2014 rok
• „Ogrodnik Polski”, 1885 rok

Publikacja ryciny gruszy Kolmarka z XIX wieku za zgodą biblioteki Wageningen UR w Holandii