Ma pyszne owoce. Grusza Dziekanka Lipcowa to stara odmiana, prawdopodobnie klasztorna. Owoce można jeść już w lipcu.

Grusza Dziekanka Lipcowa – rysunek z książki „Deutsche Pomologie” Wilhelma Lauche z 1882-1883, ze zborów biblioteki Wageningen UR. W Polsce jest też znana jako Duanna.

Inne nazwy: Beurré blanc d’Ete, Die Julidechantsbirne, Doyenne d’Ete, Doyenne de Juillet, Duanna, Franc Real d`Ete, Jolimont, Julidechantsbirne, Juli Dechantsbirne, Poire de Juillet, Sommer-Dechantsbirn, Summer Doyenne, Roi Jolimont

Pochodzenie: przed 1804 rokiem (Belgia)

Dojrzewanie: lipiec (VII)

To odmiana letnia, dojrzewająca w podobnym czasie jak Winiówka Francuska (znana też jako Małgorzatka).

Gruszki Dziekanki Lipcowe nadają się do jedzenia od razu po zbiorze (w drugiej połowie lipca). Ich trwałość jest krótka – zwykle do 3 tygodni.

Źle się przechowują. Nie nadają się do transportu, nawet na bliskie odległości.

„Z powodu miękkości i soczystości, (jej owoc – przyp. Niepodlewam) zaledwo może być w koszyku przeniesiony na niewielką odległość; do dalszego transportu nieprzydatny, za to nieoceniony do domowego użytku” – pisał „Ogrodnik Polski” w 1901 roku.

Owoce: małe (długość około 5 cm); mają kształt mocno kulisty i charakterystyczny długi ogonek; skórka cienka, delikatna, najpierw żółtozielona, a po dojrzeniu żółta, z rdzawymi plamkami oraz czerwonym rumieńcem; miąższ kremowy, bardzo soczysty, bardzo smaczny, miękki, rozpływający się w ustach, delikatnie ziarnisty; lekko pachną

Smak Dziekanek Lipcowych różni się w zależności od gleby i nasłonecznienia.

„W dobrych warunkach owoc wyborny” – napisał inż. Edward Zalewski w „Przeglądzie Ogrodniczym” z 1938 roku.

Przeznaczenie: do jedzenia na surowo

Gleba: przeciętna; najlepiej lekko kwaśna (pH 6,2-6,7)

Stanowisko: słoneczne

Drzewo rośnie wolno. Owocuje obficie.

Oporność: dobra

Gruszka Dziekanka Lipcowa dobrze znosi mróz. Młode drzewka warto na zimę zabezpieczać. Nie potrzebuje oprysków.

Zapylacze: brak danych

Ciekawostki

Grusza Dziekanka Lipcowa najprawdopodobniej pochodzi z ogrodu klasztornego w miejscowości Mons w Belgii. Wskazuje na to m.in. jej nazwa – Dziekanka (tak dawniej nazywano gruszki z ogrodów przy kościołach). Opisana została pierwszy raz w 1804 roku, ale na pewno jest znacznie starsza.

Miejscowość Mons obecnie znajduje się w Belgii, przy granicy z Francją. Przez wieki przechodziła też wiele razy pod panowanie francuskie. Dlatego niektóre źródła podają, że gruszka Dziekanka Lipcowa to odmiana francuska.

W Polsce Dziekanka Lipcowa była najbardziej popularna na początku XX wieku. Nie dorównała jednak nigdy popularności innej letniej odmiany – gruszy Lipcówka Kolorowa.

„Odmiana ta jest znacznie odporniejsza od Lipcówki (Lipcówki Kolorowej – przyp. Niepodlewam), wcześnie wstępuje w okres owocowania, owocuje obficie” – napisał inż. Stanisław Zalewski w „Przeglądzie Ogrodniczym” z 1938 roku.