To paproć drzewiasta. Diksonia antarktyczna przypomina z wyglądu palmę. Nadaje się do uprawy w mieszkaniach i oranżeriach.

Inne nazwy: Balancyjum antarktyczne, Balantium antarcticum, Balantium antarktyczne, Balantium podbiegunowe, Dicksonia antarctica, Dwuwijka antarktyczna, Paproć tasmańska

Pochodzenie: Australia

Cechy: paproć

Diksonia antarktyczna to drzewiasta paproć doniczkowa. Wytwarza „pień” podobny jak mają palmy. W rzeczywistości to kłącze.

Nadaje się do uprawy na parapetach i w oranżeriach. Jest średnio trudna w uprawie.

Na pniach starszych paproci można uprawiać storczyki epifityczne.

Wysokość: około 100 cm

W naturalnym środowisku osiąga nawet do 15 metrów wysokości. Rośnie w wilgotnych lasach Australii nad strumieniami i morzem.

Kwitnienie: brak

Liście: zielone; pierzaste

Na spodniej stronie liści zawiązują się zarodniki.

Rozmnażanie: sadzonki wyrastające z pnia oraz wysiew zarodników

Rozmnażanie z zarodników jest bardzo trudne i niepolecane w uprawie amatorskiej.

Sadzonki pojawiają się rzadko.

Cięcie: tylko najstarsze usychające liście

Resztki najstarszych liści tworzą pień paproci. Im ma więcej lat, tym pień jest wyższy.

Stanowisko: półcień

Latem lubi temperaturę 18-25 stopni Celsjusza. Zimę zaś powinna spędzać w słabo ogrzewanym pomieszczeniu – w temperaturze 10-15 stopni Celsjusza.

Ziemia: żyzna, przepuszczalna, lekko wilgotna; odczyn kwaśny (pH 4,5-5,5)

Diksonie antarktyczne najlepiej rosną w ziemi do paproci. Powierzchnię ziemi warto ściółkować, np. korą.

Sklep Niepodlewam poleca: Podłoże do paproci

Przesadzanie: co 1-3 lata

Dobry termin na przesadzanie to wiosna.

Podlewanie: umiarkowane

Powinna mieć zawsze lekko wilgotną bryłę korzeniową. Bardzo lubi zraszanie zarówno liści, jak i pnia.

Nawożenie: co 2-4 tygodnie od czerwca do sierpnia (VI-VIII)

Najlepsze są nawozy do paproci.

Sklep Niepodlewam poleca: Nawóz płynny do paproci Burza Liści

Odporność na mróz: wytrzymuje spadki temperatury do 0 stopni Celsjusza, ale traci wtedy na pięknym wyglądzie

Najlepiej nie narażać diksonii na zbyt niską temperaturę.

Choroby i szkodniki: odporna

Z powodu zbyt suchego powietrza w pokoju może schnąć, zwłaszcza zimą.

Warto wiedzieć

• Wbrew nazwie, diksonia antarktyczna nie pochodzi z zimnej Antarktydy lecz ze znacznie cieplejszej Australii. Przed wiekami, także w czasach gdy odkryto tę paproć, przydomek „antarktyczny” otrzymywały rośliny pochodzące z półkuli południowej.

W XIX wieku w Polsce używano też przydomka „podbiegunowy”.

• Diksonia antarktyczna była uprawiana w polskich domach już w XIX wieku. Wówczas nazywano ją balantium antarktyczne lub balantium podbiegunowe. Zamiast balantium używano też nazwy balancyjum. Była uprawiana w dużych pokojach i salonach.

„Wielka okazała paproć z kształtu podobnego do palm, tem więcej, że posiada rodzaj trzonu (pnia) zwieńczonego koroną wielkiego, okazałego listowia” – opisał diksonię antarktyczną Edmund Jankowski w książce „Kwiaty naszych mieszkań” z 1880 roku.

• Diksonię anarktyczną po raz pierwszy opisał Charles Louis L’Héritier de Brutelle (1746-1800) – francuski botanik i sędzia. Było to pod koniec XVIII wieku.
• W naturze rośnie wiele gatunków paproci diksonia, ale tylko antarktyczna jest uprawiana w donicach. Nazwa diksonia upamiętnia Jamesa Dicksona (1738-1822) – szkockiego botanika, ogrodnika i mykologa specjalizującego się w mszakach.
• Drzewiaste paprocie, takie jak diksonie antarktyczne, są rzadkie w uprawie doniczkowej. Inna paproć drzewiasta uprawiana w mieszkaniach to podrzeń garbaty.