Celozja srebrzysta – uprawa i odporność

Ma kolorowe kwiaty jak grzebień koguta lub wiecha. Celozja srebrzysta kwitnie od czerwca do mrozów. Nadaje się do uprawy w gruncie i donicach.

Celozja srebrzysta ma kwiaty w różnych kolorach. Przypominają grzebień koguta lub wiechy. Fot. Flower Council of Holland/thejoyofplants.co.uk

Inne nazwy: Celosia argentea, Celozja, Grzebionatka, Kita, Kita grzebieniasta, Koguci grzebień

Pochodzenie: Azja

Cechy: bylina, ale w polskim klimacie uprawiana jako roślina jednoroczna

Celozja srebrzysta należy do rodziny szarłatowatych. Jest spokrewniona z takim roślinami, jak szarłat wyniosły i szarłat zwisły.

Wysokość: 20-60 cm

Szerokość: 10-30 cm

Kwitnienie: od czerwca (VII) do mrozów

Kwiaty: białe, kremowe, żółte, różowe, fioletowe, czerwone, pomarańczowe

Celozja srebrzysta ma wiele odmian. Wszystkie mają kwiaty zebrane w okazałe kwiatostany w kształcie albo grzebienia koguta, albo wiechy.

Zapach: niewyczuwalny

Liście: zielone, rzadziej czerwono-zielone

Liście celozji srebrzystej Cramers Burgundy w kolorze czerwono-zielonym. Fot. Niepodlewam

Zastosowanie: rabaty kwiatowe, skrzynki i donice na balkonie oraz tarasie, kwiat cięty, suszone bukiety

Kwiaty celozji bardzo długo kwitną. Zwracają uwagę mocnymi kolorami oraz ciekawymi kształtami kwiatostanów.

Stanowisko: słoneczne

Gleba: żyzna, najlepiej z dużym dodatkiem kompostu; odczyn zbliżony do obojętnego (pH 6-7,5)

Podlewanie: umiarkowane

Celozje srebrzyste lubią być często podlewane, ale małymi dawkami. Na przesuszenie szybko reagują więdnięciem liści.

W ogrodzie celozja dobrze reaguje na nawadnianie kropelkowe. Do donic i skrzynek zaś warto dodać przed sadzeniem hydrożel, który magazynuje wodę i oddaje ją, gdy ziemia staje się sucha.

Kompozycja z celozji srebrzystych i karłowych dalii. Fot. Niepodlewam

Nawożenie: co 1-2 tygodnie

Celozje zaczyna się nawozić po 2 tygodniach od posadzenia na miejsce stałe. Najlepsze są nawozy do roślin kwitnących (zawierają mniej azotu, a więcej fosforu i potasu).

Rozmnażanie: nasiona

Celozję srebrzystą rozmnaża się z rozsady. Nasiona sieje się w marcu i kwietniu (III-IV) do skrzynek w ogrzewanym pomieszczeniu.

Gdy siewki mają po 2-3 liście właściwe, pikuje się je do większych skrzynek lub doniczek. Na zewnątrz celozje można sadzić po 15 maja, gdy minie największe ryzyko przymrozków.

Cięcie: nie ma potrzeby

Wytrzymałość na mróz: brak

Celozje bardzo dobrze rosną w donicach.Nadają się np. do dekoracji stołów. Fot. Flower Council of Holland/thejoyofplants.co.uk

Choroby i szkodniki: odporna

Celozja srebrzysta rzadko choruje. Powodem jest zwykle nadmiar lub brak wody.

Ciekawe odmiany celozji srebrzystej

  • Cramers Burgundy – bordowoczerwona; grzebieniasta
  • Intenze – fioletowa; wiechowata
  • Kimono Yellow – żółta; wiechowata

Warto wiedzieć

  • Celozje srebrzyste są uprawiane w Polsce prawdopodobnie od XVIII wieku. Wtedy znano tylko odmiany o kwiatostanach grzebieniastych, jak koguci grzebień.

„Kolor pospolicie bywa czerwony, czasem żółty, biały lub upstrzony” – napisał ks. Krzysztof Kluk w „Dykcyonarzu Roślinnym” wydanym w 1811 roku. W tym dziele zachował się dokładny opis celozji srebrzystej.

Na przełomie XVIII i XIX wieku celozję znano pod nazwami kita, kita grzebieniasta oraz celosia i Amaranthus cristatus.

„Można używać tej nizkiej rośliny z wielkim skutkiem, lecz musi ona wpierw bujnie rozrosnąć się w inspekcie, a dopiero około sierpnia już prawie kwitnącą, przenieść można na miejsce przeznaczenia” – radził „Ogrodnik Polski” z 1884 roku.

  • W krajach azjatyckich i afrykańskich celozja srebrzysta jest używana jako warzywo. Odmiany ozdobne nie nadają się do jedzenia.