Jest trudne na domowym parapecie. Warto się jednak potrudzić, bo bugenwilla to piękna roślina. Najczęściej rozmnaża się ją z sadzonek.
Bugenwilla ma kolorowe przykwiatki, wyglądające jak wycięte z bibułki. Jej rozmnażanie z sadzonek jest trudne. Fot. Niepodlewam
Bugenwilla to roślina bardzo popularna w ogrodach np. w Hiszpanii. Można ją zobaczyć na skwerach, przy placach zabaw dla dzieci, w parkach. Zwraca uwagę ogromną ilością kolorowych przykwiatków (prawdziwe kwiaty są niepozorne).
W gruncie bugenwilla jest niewybredna i łatwa w uprawie. Niszczy ją jednak mróz, dlatego w Polsce można bugenwillę uprawiać tylko w domu, szklarniach czy oranżeriach.
Bugenwilla w domowych warunkach rozmnaża się trudno. Warto jednak próbować ukorzenić sadzonkę przywiezioną np. z zimowego urlopu nad Morzem Śródziemnym.
1. Sadzonki
Do ukorzeniania nadają się zarówno sadzonki zielne, jak i półzdrewniałe. Najlepsze są sadzonki pobrane z roślin przed kwitnieniem.
2 . Termin ukorzeniania
Koniecznie zimą, gdy dzień jest krótki, ale się wydłuża – od grudnia do marca (XII-III).
Sadzonki sadzi się od razu do doniczek z ziemią uniwersalną do kwiatów.
3. Temperatura i wilgotność
Bugenwilla, aby wypuścić korzenie musi mieć ciepło (23-27 stopni Celsjusza). Pożądana jest także wysoka wilgotność powietrza – co najmniej 60%.
4. Czas ukorzeniania
Trwa długo: 4-12 tygodni.
Warto wiedzieć
- Bugenwilla to roślina, która nadaje się do szczepienia. Na jednym egzemplarzu można zaszczepić nawet kilka (i więcej) odmian w różnych kolorach.
- Można próbować rozmnożyć bugenwillę z nasion. Kiełkują łatwo.
- Ze względu na to, że bugenwille łatwo się krzyżują, siewki dość rzadko mają te same cechy, co roślina mateczna.
- Inne nazwy bugenwilli: bogenwila, bogila, bogila grecka, kepalo, kiapalo, papierowy kwiat, pua kepalo, pukanawila, puti tai nobiu
Bugenwilla szczepiona – są na niej dwie odmiany (biała i różowa). Ten stary egzemplarz jest prowadzony w formie niskiego drzewka. Fot. Niepodlewam
